Bijna anderhalve maand alweer zijn we druk aan het reizen geweest. Van bezienswaardigheid naar highlight, van trekking naar tour. Tijd om een beetje te relaxen, tijd om het strand op te zoeken!
De tour naar de zoutvlakte van Bolivia eindigde in Uyuni, midden in de woestijn. Het zandgedeelte was daar ruimschoots aanwezig, maar we misten het water voor de ultieme relaxervaring nog… Op de 18e vliegen we vanuit Lima richting Bogotá dus we kunnen twee dingen doen: ongeveer dezelfde weg terug als hoe we zijn gekomen, of er een rondje van maken door een klein lusje in Chili te maken. Bolivia heeft geen strand (al zou je aan Lake Titicaca kunnen gaan liggen bibberen op 3800m hoogte) en Chili heeft kusten te over! Je snapt ‘m, Chili it is!
Twee uur nadat we afscheid hadden genomen van ons reisgezelschap van de afgelopen dagen mochten wij ons alweer melden voor de volgende jeeptour. Er zijn een aantal opties om weer uit de woestijn te komen, maar de jeep is gewoon het makkelijkste. We vertrokken op de ‘Bolivian way’ drie kwartier later dan gepland en moesten toen nog twee andere mensen ophalen, tanken en boodschappen inslaan voor de volgende tour die de chauffeur moest doen nadat hij ons had afgezet bij de grens. Met plateaus eieren en gebraden kippen half uit een plastic zak stekend in de nek van onze medepassagiers was het eindelijk tijd om te vertrekken. En nou ja…. We reden dus *gaap* over een soort van snelweg in de woestijn en *knikkebol* nog veel meer woestijn totdat *legt hoofd tevreden neer* we bij onze slaapplek kwamen voor de nacht.
De jeep stond om 4 uur ‘s ochtends alweer klaar om te vertrekken en aangezien we de dag ervoor vrij laat aankwamen en toen nog moesten eten was de nacht veel te kort. We dommelden in de jeep nog even verder, laten we hopen dat deze chauffeur ‘s ochtends vroeg wel wakker blijft want wij hebben enorm veel moeite om wakker te blijven laat staan dat we op ‘m kunnen letten. We zijn in ieder geval levend aangekomen bij de grens waar we een fee moesten betalen om Bolivia uit te komen. We hadden van tevoren al wel wat gelezen dat we mogelijk moesten betalen, dus voor de zekerheid hadden we nog wat Boliviaans geld achter de hand gehouden voor als er een douanebeambte omgekocht moest worden. Een dikke 15 Boliviano’s (ongeveer €2) per persoon verder en we mochten de grens over.
Vanaf daar werden we in een busje verder gereden naar San Pedro de Atacama waar we zo’n 40 minuten later aan kwamen. Helaas waren we daar niet meer op tijd om direct de bus richting de kust te nemen dus we moesten daar een nachtje blijven slapen. Een klein rondje lopen door het centrum deed ons al overtuigen dat dat misschien zo slecht niet was. Een enig toeristisch dorpje midden in de woestijn maar niet zo hoog gelegen dus met ook woestijnweer! Heerlijk temperatuurtje!
San Pedro is een zeer geliefde bestemming omdat je vanaf daar mooi de Atacama woestijn in kan wat echt prachtig moet zijn! Ongeveer een maand geleden liet Rick aan Michelle een bericht lezen op internet dat de Atacama woestijn in bloei stond, een verschijnsel wat niet vaak voor komt. Omdat de El Niño in Zuid-Amerika nu op volle gang is was het dit jaar al de tweede keer! Maar dat was dus een maand geleden, en die mooie bloemen zijn allang verwelkt. Twijfel, twijfel… Nee, het is echt genoeg woestijn geweest zo, we gaan morgen écht door naar de kust.
Iquique: zon, zee, strand, kerstbomen, wat wil een mens nog meer? Chili is, zeker vergeleken bij Bolivia, een enorm westers land. Iquique heeft grote supermarkten a la Carrefour in Frankrijk en mensen lopen hier in de meest ordinaire (namaak) merkkleding in plaats van traditionele rok, sandalen en hoed waar twee vlechten onderuit komen. Ook de prijzen zijn weer even wennen dus we hebben besloten om een hostel te kiezen met keuken zodat we zelf kunnen koken. Kijken of we dat nog niet verleerd zijn. Al lieten we ons ook nog wel eens verleiden voor een Choripan, Completo of Lomito op de kerstmarkt waar we iedere dag langs kwamen op de weg naar het strand. De type broodjes waarmee Michelle al haar verloren kilo’s van de afgelopen weken ziek zijn, er na twee broodjes weer heeft aan gegeten.
Animaties met strandselfies
We hebben onze drie nachten verlengd met twee nachten en daar later nog eens twee nachtjes aan vast geplakt. Heerlijk even rustig aan doen met als enig moeilijk vraagstuk van de dag ‘Zal ik een schone onderbroek aantrekken vandaag? Er zitten nog geen remsporen in ofzo en ik heb ‘m al vijf dagen aan. Maar wel alleen ‘s avonds omdat ik overdag een zwembroek draag, dus het telt eigenlijk voor 2 dagen.’ We hebben hard aan onze kleur gewerkt de afgelopen week, tijd om weer echt in actie te komen, tijd om na te gaan denken over…. Colombia! Zin in!
Vandaag vertrekken we naar de grensplaats Arica waar we de grens naar Peru zullen overgaan. Maar eerst hebben we in Arica nog iets anders te doen…
Geef een antwoord