Tijd voor een onderwerp om weer door te rijden. Tijd voor Rotorua, het centrum van het geothermische toerisme in Nieuw Zeeland. Eenmaal in Rotorua was ook wel te zien (en te ruiken aan de rotte eierenlucht) waarom. Midden in de stad was een park aangelegd dat bestond uit geothermische bronnen. In de ene poel kookt het water, de volgende bosjes blazen wat stoom af om vervolgens bij een thermaal voetenbadje te komen (helaas gesloten vanwege onderhoud). Het is een soort Vondelpark, alleen dan anders. Daarnaast waren we heel blij met de warmte die van de bronnen afkomt, aangezien de wind dwars door onze vier lagen sneed. Om, gezien de kou, toch iets van de dag te maken hebben we een leuke binnenactiviteit gevonden. In Rotorua is het Rotorua Museum (Nieuw Zeelanders zijn niet heel creatief met namen hebben wij gehoord) met veel informatie over de Maori en de lokale vulkanische activiteiten en het daarmee verbonden toerisme. Bij binnenkomst, rond half elf, begon net een rondleiding over de oorsprong van het gebouw en waarbij de diverse tentoonstellingen kort werden aangedaan. Dit werd met veel enthousiasme gedaan door een wat oudere Nieuw Zeelandse dame die net een wandelende encyclopedie leek, wat het museum direct al leuker maakte. We zagen er helemaal ‘Pauline in d’r pensioengerechtigde leeftijd’ in. Om kort te zijn: na een rondleiding, koffie/thee drinken, eigen toer, lunch en het vervolg van onze eigen toer stapten we om half vier het museum uit. Het was allemaal super interessant, het hoogtepunt van de tentoonstelling ging over toeristische posters uit de beginperiode van het Nieuw Zeelandse toerisme en het feit dat dit soort commerciële kunst net zo kunst is als ieder ander kunstwerk.
De volgende dag zijn we richting Taupo gereden. Langs deze weg zijn talloze toeristische attracties rondom de geothermische activiteiten in de streek. Wij hebben gekozen om naar Wai O Tapu te gaan. Dit park heeft een geiser, stomende bronnen, pruttelende poelen en borrelende modder. Om tien uur werd iedereen verzameld rondom de geiser. Een door gevangenen (het gebied was vroeger een gevangenis) gebouwde uitlaat van steen en cement bovenop de geiser om hem hoger te laten spuiten is nu het enige wat er zichtbaar van is. De geiser spuit niet met de regelmaat van de klok, dus helpen ze de natuur een handje met wat zeep. Na enkele minuten begint de geiser te borrelen om wat later tot uitbarsting te komen… that was a dissapointment. Gelukkig was de rest van het park wel mooi, al was alles redelijk gemaakt.
Dichterbij Taupo lag ook nog Craters of the Moon. Een vlakte waar je binnen een uur doorheen loopt, maar waar overal de stoom uit de grond komt. Door het weidse uitzicht en de dalende zon gaf dit een super mooi effect. Om de hoek ligt ook nog de Huka Falls. Een natuurlijke stroomversnelling waar enkele olympische zwembaden per seconden aan water doorheen stroomt. Dus veel natuurgeweld en heel mooi om te zien. Na zo’n lange en vermoeiende dag maar de slaapplek opgezocht. Wederom gratis en wederom op een prachtige lokatie. En morgen… Morgen is er één jarig hoera hoera.
Geef een antwoord