Ulaanbaatar

Een beetje warm en vies zitten we in een guesthouse in Ulaanbaatar. Sinds we uit de trein zijn gekomen heeft het guesthouse zeer beperkt water en áls het al water heeft is het natuurlijk koud. Op dit moment stroomt er water uit de kraan dus hebben we even een keteltje water op het kookplaatje gezet zodat we ons zometeen toch met warm water kunnen wassen. Een koude douche lokt niet erg aan, zó warm is het nu ook weer niet buiten.

Wij zijn de enige gasten in dit guesthouse, en buiten het watergebeuren om (het hele blok heeft geen water vanwege het vervangen van de leidingen dus daar kunnen ze niet zoveel aan doen) snappen we eigenlijk wel waarom het verder leeg is. Nét een tikkeltje te duur voor een guesthouse, nét een tikkeltje (of twee) te vies, nét een tikkeltje (of drie) te weinig waar voor je geld. Maar we genieten! Klinkt als reizen toch?

We hadden geregeld dat we van de trein naar het guesthouse werden gebracht met de auto. De chauffeur heette ons welkom in Ulaanbaatar en vertelde ons dat we twee dingen moesten onthouden als je verblijft in deze stad:

1. Cars don’t stop for pedestrian, even at crossing places.
2. Beware of the pickpockets in crowded places.

Goed om te weten… ?

Oversteken is inderdaad een compleet andere ervaring dan dat we gewend zijn. Lopen voor je leven, groen stoplicht of niet. En de pickpockets? Niet gezien, maar die zijn toch overal? Gewoon geen domme dingen doen!

Ulaanbaatar is een stad die vol in ontwikkeling is. Overal zijn straten opgebroken en zijn stratenmakers aan het werk om stoepen aan te leggen. Dat het een goed idee is om je culturele erfgoed bij te houden of op te knappen is nog niet echt bedacht door de Mongolen. Als je het centrum uitloopt zijn er wijken die erg hip aanvoelen met moderne winkelcentra een grote kantoorgebouwen. Helaas is het vaak verboden om foto’s te maken van bezienswaardigheden, maar hieronder een kleine greep uit onze collectie.

Helaas mochten we tijdens de voorstelling geen foto’s maken, maar het was echt een fantastische show! Een aanrader voor eenieder die naar UB gaat!

En natuurlijk zijn ze ook opnieuw aan het bestraten…

Het stuk van Irkoetsk naar Ulaanbaatar in de trein was fantastisch! Het mooiste gedeelte tot nu toe. We merkten dat aan onszelf toen we de foto’s gingen terugkijken, want we hebben van dit treingedeelte het meeste foto’s door het raam naar buiten proberen te maken. Het spoor loopt langs het Baikalmeer, dus we hebben nog kilometers van dit prachtig uitzicht kunnen genieten. Verder is het stuk groener, zijn er geen bomen aangeplant langs het spoor om het zicht te blokkeren (zoals tijdens het eerste gedeelte) en is de grensovergang van Rusland naar Mongolië heel enerverend. Je staat bij de grens in Rusland bijna twee uur stil waar er zo nu en dan iemand je coupé in komt lopen omdat ze wat van je willen. Eerst komt er een hond snuffelen, dan komt iemand paspoorten en visa checken en als laatste komt iemand alle ruimtes doorzoeken. Met name de hond en het ‘doorzoeken’ van de spullen was nogal schijnveiligheid. Nadat je nét lekker bent ingedommeld (de grensovergang is laat op de avond/ begin van de nacht) rijdt de trein een half uur verder om dat hele riedeltje bij de grens van Mongolië nog eens door te lopen. Dat zou toch efficiënter moeten kunnen…

Leuk detail: Nadat we net twee minuten de Mongoolse grens waren gepasseerd kwam er een Mongools meisje met een hele dikke stapel bankbiljetten (Mongoolse Tugriks) de coupé binnen: Change money? En toen we de paspoorten terugkregen van de grenscontrole zat daar een flyer in van een organisatie die tours door Mongolië verzorgt. Zie daar de Mongoolse handelsmentaliteit!

Vanaf morgen gaan we een 8-daagse rondreis door Mongolië maken. We hebben eigenlijk geen idee was ons te wachten gaat staan, maar gerhutten hebben vast geen Wi-Fi. ? Er is dus even een tijdje radiostilte van onze kant. Tot blogs!