Tijdens onze busrit richting Taganga kregen we bericht van Mark, die al in Taganga was, dat ons hostel overboekt was. Gelukkig wist Mark, voordat we onze bestemming hadden bereikt, een alternatief te vinden. Dat is ook Colombia in hoogseizoen; boekingen accepteren en hopen dat niet iedereen komt. Dus bij hereniging in het nieuwe hostel met Mark stroomde de opluchting eruit en het bier erin. Misschien iets te enthousiast en te veel, waardoor de dag erna de boeken in gaat als uitbrakdag.
De volgende dag, na een korte nacht, stond om half vier ons vervoer voor de deur. De start van onze tour naar het noordelijkste puntje van Zuid-Amerika, Punta Gallinas. Het eerste deel beloofde niet veel goeds qua vervoer. Een tocht van ongeveer 2,5 uur duurde al snel en uur langer door een bokkende auto die meer uitlaatgassen de auto inblies dan de uitlaat eruit. Dus na een klein uur stond een van onze medepassagiers buiten de auto over haar nek te gaan. Gelukkig mochten we na 3 uur overstappen in onze definitieve auto. En wat voor één… werkende uitlaat, goede vering, airco en supervriendelijke chauffeur. Dag één van de tour bracht ons naar Cabo de Vela. Onderweg zijn we gestopt om de zoutwinning te bekijken en te genieten van een heerlijk strand. Cabo de Vela is een populaire bestemming voor kitesurfers en toeristen die graag 8 uur van de bewoonde wereld af zijn om lekker van het strand te genieten. Dus niet heel druk, maar voldoende mensen om veel herrie te maken. Daar kwamen we achter toen we in onze hangmat lagen. Had ik al gezegd dat we deze tour 3 nachten gaan slapen in een hangmat? Liggend in onze hangmat op het strand in een soort hangmattendorm, waarbij Rick z’n best moest doen om rechts Michelle niet aan te stoten en links continue met Marieke een perpetuum mobile vormde, lagen we tussen de feestende strandgangers. Lekker knus dus, maar slapen ging niet echt. Behalve Michelle, zij had zich voorbereid met oordoppen en slaapmasker.
Dag 2 ging de reis richting het noordelijkste puntje via enkele mooie stops. De tocht ging dwars door de droge woestijn om aan het einde van de ochtend bij een prachtig strand te komen. Staand op een duin van 25 meter hoogte zijn we naar beneden gerend rechtstreeks de blauwe zee in. Super ervaring en heel mooi om te zien! ‘s Avonds heerlijk een spelletje gedaan en daarna ontdekt dat een hangmat ook heel comfortabel kan zijn. Het is echt een kwestie van goed ophangen!
Na twee dagen vele uren in de auto te hebben gezeten hadden we gelukkig ook een welverdiende rustdag. Onze slaapplek was namelijk om de hoek bij een prachtig klein privé strandje en op de andere hoek zat het noordelijkste puntje van het vaste land van Zuid-Amerika. Dus vanaf het ontbijt zijn we rustig richting het strand gereden en hebben daar enkele uren niks gedaan om vervolgens met zonsondergang richting het noordelijkste puntje te rijden. Een geslaagde dag niks doen!
Een van de redenen dat we de tour zijn gaan doen is de mogelijkheid om kreeft te eten voor ongeveer €5. Dus we hadden een kleine €50 extra meegenomen om los te gaan op de kreeft. Dag 1 waren we te laat bij het restaurant en waren ze allemaal al vergeven. Dus hebben we direct voor dag 2 kreeft besteld in het restaurant. Helaas bleek de volgende dag dat we ergens anders sliepen. Daar aangekomen waren we weer te laat, dus direct, nadat duidelijk was dat we de volgende dag er ook zouden slapen, voor de volgende dag kreeft besteld. Echter gedurende de volgende dag kregen we alleen maar moeilijke blikken en omstreeks zeven uur ‘s avonds was onze hoop vervlogen. Maar zoals eerder gezegd hadden wij een supervriendelijke gids die overal z’n best deed om het ons naar het zin te maken. En aangezien hij ons al drie dagen hoorde zeuren over kreeft, heeft hij zich hard gemaakt voor ons en een uur later hadden we een heerlijke kreeft voor onze neus. Smullen maar! En als klap op de vuurpijl ook nog een slaapkamer met vier bedden weten te regelen. Even normale nachtrust in plaats van een hangmat waar je verkrampt en stijf uit komt.
Geef een antwoord