Terug naar Bogotá

De laatste dag op het strand, een laatste ‘jugo lulo con agua’ en een laatste ‘ceviche camarón’, de laatste massage door de strandjuffies voor weinig en een laatste plons in de zee zonder er gillend van de kou weer uit te willen rennen. En bovenal, de laatste dag met Marieke. Zij blijft nog een weekje hangen in Colombia, heerlijk! Ze houdt haar eigen blog bij, dus als je het leuk vindt om haar te volgen: reizen.theemetkoekjes.nl. We gaan haar en de mojito’s maracuya ontzettend missen! Maar goed dat we haar volgende week thuis weer zien. ? Veel plezier nog Miek!

We hadden een vlucht geboekt vanuit Santa Marta naar Bogotá omdat we gewoon geen zin hadden in een busreis van 20 uur. We waren nu binnen 1,5 uur in Bogotá, dat scheelt behoorlijk. Santa Marta kan de boeken in als een van de bijzonderste vliegvelden. Zie voor je, 5 meter breed strand waar mensen onder wat palmbomen verkoeling zoeken, dan een tweebaans geasfalteerde weg, een gebouw waar je je kunt inchecken en kunt boarden en dan de start- en landingsbaan. Allemaal naast elkaar op een breedte van de kust van zo’n 100 meter.

Goed voorbereid zijn we het vliegtuig in gestapt, lange broek, lange mouwen shirt en jas in de aanslag, we gingen van 32°C naar 16°C. Maar eigenlijk viel het allemaal best wel mee, we gedijen goed bij koelte zijn we achter. We zijn alleen bang dat de nachtvorst in Nederland wel even het andere uiterste is…

We hebben nog 1,5 dag in Bogotá voordat we het vliegtuig naar Madrid pakken. Expres zo gepland omdat we nog graag de Catedral de Sal willen zien dat iets buiten Bogotá ligt en met de bus vanuit hier goed te regelen is. We zijn de dag erna dus lekker vroeg opgestaan en hebben ons weer begeven in het land van het openbaar vervoer. We hadden een duidelijke uitleg bij ons dus het was allemaal supersimpel te vinden. De kathedraal zelf is euhm zout… en kathedraalachtig. Wij hadden verwacht iets meer geschiedenis en uitleg te krijgen van het mijnen van het zout door de jaren heen, maar het grootste gedeelte van de tour kwam neer op ‘dit uit zout gehouwen kruis stelt Jezus voor die z’n kruis draagt’, ‘dit uit zout gehouwen kruis met dat donkere gat erachter stelt voor dat Jezus voor de eerste keer valt’, ‘deze voor de tweede keer’, ‘dit uit zout gehouwen kruis met die twee ondefinieerbare bergen zoutsteen stelt Jezus met de twee Maria’s voor’, enzovoorts, totdat de complete lijdensweg van Jezus voorbij was… Toen kwamen we uit in een soort kapel, en nog één. En we eindigden in de zona commercial waar je smaragden en de foto’s, die je gedurende de tour kon laten maken, kon kopen. We eindigden met een spectaculaire lichtshow (wij zijn er van overtuigd dat je in die zaal met die muziek en die lampjes op de maat van de muziek echt wel een goed feest kunt houden) en toch een film over het ontstaan van de Catedral de Sal. Ok, eerlijk is eerlijk, we hadden het niet willen missen, maar we zijn toch misschien ergens wel een klein beetje een desillusie rijker.

Zojuist zijn we, ruim voor de wekker, wakker geworden. Zullen we dan toch de kriebels hebben? We hebben een druk program! We gaan naar het Botero museum op aanraden van Marieke, dan moeten we wat spullen ophalen in het hotel waar we ze een maand geleden hebben achter gelaten en dan is het tijd om naar het vliegveld te gaan! Dit was onze laatste nacht in een vreemd bed. De volgende nacht brengen we door in een vliegtuig en daarna zijn we thuis. Thuis… Thuis is de plek waar onze backpack is, dat praat wel zo makkelijk. Maar overmorgen dan is thuis gewoon weer thuis.