Reisverhalen

Tag: Bolivia

Zon, zee, kerstboom

Bijna anderhalve maand alweer zijn we druk aan het reizen geweest. Van bezienswaardigheid naar highlight, van trekking naar tour. Tijd om een beetje te relaxen, tijd om het strand op te zoeken!

De tour naar de zoutvlakte van Bolivia eindigde in Uyuni, midden in de woestijn. Het zandgedeelte was daar ruimschoots aanwezig, maar we misten het water voor de ultieme relaxervaring nog… Op de 18e vliegen we vanuit Lima richting Bogotá dus we kunnen twee dingen doen: ongeveer dezelfde weg terug als hoe we zijn gekomen, of er een rondje van maken door een klein lusje in Chili te maken. Bolivia heeft geen strand (al zou je aan Lake Titicaca kunnen gaan liggen bibberen op 3800m hoogte) en Chili heeft kusten te over!… Lees meer

Meep meep in de jeep

Bovenaan onze, en van vele anderen, lijst met things-to-do in Bolivia staat de Uyuni Salt Flats. Dit zijn de restanten van een oud en opgedroogd meer wat een zoutlaag heeft achter gelaten van ruim en meter dik. De meeste mensen beginnen in Uyuni en maken dan een meerdaags rondje, maar wij hoorden dat het ook mogelijk was om te beginnen in Tupiza. Voordeel daarvan is dat het voordeliger is, de tour duurt een dag langer én dat je eindigt met het mooiste van de tocht: de Salt Flats. Na een korte ontmoeting met onze autogenoten Harvey en Emily tijdens de start van het paardrijden de vorige dag deden we ons voorstellende vandaag een stuk uitgebreider.… Lees meer

Tupiza

Na vliegtuig, auto, tuktuk, bus, boot, taxi hebben we het gevoel dat we nog een soort vervoermiddel niet hebben gehad deze reis: ons laten voort sjouwen door een lastdier. Tijd voor paardrijden in het wilde westen van Tupiza.

Voor Michelle was het niet zo lang geleden dat ze op een paard heeft gezeten, maar voor Rick was het al snel zo’n 20 jaar geleden en hoopte hij dat het minimaal nog twintig jaar zou duren. Niet dat Rick tegen het paardrijden op zag, maar het paard staat in het lijstje van favoriete dieren bij Rick ergens net boven de naaktslak (de landvariant, onder water zijn ze vet cool!).… Lees meer

Ziekenhuis

Tja laten we het maar opbiechten, Michelle d’r buik is nog steeds niet in orde. Het is op en af, en ook al is het nu weer even op, d’r buik borrelt alweer dusdanig dat ze eigenlijk al weet dat het vannacht weer af is. Tijd om na alle zelfdiagnoses braaf naar de dokter te gaan. Ach, het hoort erbij!

Voor zo’n klein dorp als Potosí hebben ze behoorlijk wat ziekenhuizen. We hebben op ons beste Spaans aan de hoteleigenaar gevraagd waar we het beste naartoe konden, dus direct na de tour door de mijn en een lunch voor Rick, zijn we daarnaar op zoek gegaan.… Lees meer

Mijnen in Potosí

We hebben inmiddels best wel een boel nachtbussen gehad. Fan zijn we er niet van geworden en na onze buservaring van La Paz naar Potosí hebben we nog een stukje meer weerzin tegen nachtelijke busritten. Normaal gesproken zijn die bussen blafheet vanbinnen. Als je je voeten per ongeluk boven het verwarmingselement houdt in je slaap wordt je wakker omdat je het gevoel hebt dat je voeten verbranden. In Bolivia willen ze kennelijk een tegenovergestelde temperatuur bereiken. We hadden niet echt gerekend op dusdanige kou dus waren we daar ook niet op gekleed. Resultaat: continu wakker worden omdat je ligt te rillen.… Lees meer

De stad van onze vrouwe der vrede

Met zo’n naam zou je toch denken dat La Ciudad de Nuestra Señora de La Paz een vreedzame en veilige plek zou zijn om naartoe te gaan. Totdat je de Lonely Planet openslaat en begint te lezen. Een kleine selectie uit de waarschuwingen:

  • Walk in groups
  • Take cabs after 8pm
  • Be aware of strangers
  • Avoid El Alto, the cementry and higher neighbourhoods during night due to violant robberies
  • Do this nice tour or hike, but do it in groups due to violent robberies.

Of te wel: “Welkom in La Paz”.

Nu hanteren wij de Lonely Planet meer als leidraad, dus hebben we geprobeerd om toch te genieten van de stad.… Lees meer

Geld uitgeven

Thijs is weg… Dat is heel sip! Het was op een of andere manier best een emotioneel afscheid daar op het busstation. Michelle wilde op dat moment graag even van plaats ruilen met Thijs, hoofdoorzaak: Die stomme buik wil maar niet beter worden! Het is op en af, en dat was duidelijk een af-moment.

Wat is de beste remedie tegen af-momenten? Shoppen! En hoe! Rick had tijdens de Colca Trek de veter van z’n wandelschoen gebroken, niet handig. Normale mensen zouden nieuwe veters kopen, wij dus ook. Probeer dat maar eens te vinden in een stad met een historisch centrum vol toeristentroep.… Lees meer

Lake Titicaca

Een nachtelijke busrit van zeven uur bracht ons in allervroegte in Puno liggend aan ‘s werelds hoogste meer, Lake Titicaca. Althans, we dachten dat het het hoogste meer van de wereld was,  het bleek echter het hoogste meer ‘waar commerciële boten op varen’ te zijn, detail, er zijn minimaal 2 dozijn meren ter wereld welke hoger liggen. Alle vroegte, want het was zelfs zo vroeg dat we de zon hebben zien opkomen vanuit het meer. Dat was niet alleen erg mooi, maar het werd ook meteen duidelijk waarom de Inka’s dit meer de geboorteplaats van de eerste Inca, Manco Capac – zoon van de zon, noemen.… Lees meer

© 2024 Rick en Michelle

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑