San Agustín

Nadat we de collectivo naar Neiva hadden gedeeld met onze hostelgenoten waren we ruim op tijd voor de bus naar San Agustín. Om 15:00 uur zou de bus vertrekken, maar we zijn nog niet gewend aan de punctualiteit van de Colombianen. Dus na een uur lang te horen hebben gekregen dat we nog even moesten wachten, moesten we opeens opschieten omdat de bus vertrok… We hadden een bus die rond zonsondergang aan zou komen, maar we moesten nu dus zeker zonder licht op zoek naar een hostel.

Gelukkig hadden we op internet en in de LP en hotel gevonden wat ons aansprak, maar daar was drie dagen voor aankomst nog maar één kamer beschikbaar, die we niet hadden geboekt. Gelukkig voor ons waren er kamers genoeg, Colombianen blijken wel te boeken, maar niet te komen. Wat een mazzel, want het was inmiddels 22:00 uur! Het hotel was prachtig met een even mooie kamer en tuin, zeer behulpzaam personeel en super aardige gasten. Hier kunnen wij ons wel vermaken gedurende de kerstdagen!

We zijn naar San Agustín gekomen voor de beelden. Paaseiland all over again, maar dan anders. Op een half uur lopen van ons hotel is het archeologisch park waar veel beelden zijn gevonden en naartoe zijn gebracht. Het is een leuke wandeling ernaartoe, maar het is nog leuker om langs de sites te lopen waar de beelden staan. In totaal was het een prachtige wandeling van ruim vijf uur (inclusief museum en drinkpauze). Gedurende die tijd vond de hond van ons hotel het nodig dat hij uitgelaten werd en bleef hij geduldig met ons mee lopen. Een supertrouw en lief beest wat na vijf uur wandelen bijna struikelde over z’n eigen tong. De eigenaar had ‘m in de tussentijd niet eens gemist.

De volgende dag zijn we met twee Duitse hotelgenoten te paard vier andere sites gaan bekijken. Waar in Tupiza de paarden super mak waren, leek dit zowaar op paardrijden. Zo erg dat Michelle na een half uur helemaal klaar was met haar paard, waarom schudde hij toch de hele tijd met z’n hoofd? Na wat aanpassingen aan het tuig van het paard ging het bij Michelle beter en kregen we er zowaar lol in. Helaas werden we na twee sites al terug gebracht in plaats van door te gaan naar de andere sites. In vol galop (!) brachten de paarden ons terug naar het hotel. Deze drie uur was eigenlijk lang zat voor ons en de blauwe plekken zijn er niet minder om.

In Colombia is kerstavond een stuk groter en belangrijker dan kerst zelf. Dus werden we door het hotel uitgenodigd om mee te eten met het kerstmaal. De kok van het hotel zou een varkenspoot in de oven gaan bereiden en de kosten ervan zouden worden verdeeld over alle gasten die mee wilden eten. Leuk verhaal voorafgaand van de kok: Eenmaal bij de slager bleken de varkenspoten op te zijn, maar gelukkig waren er achter nog wel vier varkens in de stal. Zo kon de kok zelf kiezen welke poot hij er het smakelijkst uit vond zien.

Ondanks het lange wachten op het eten (de poot ging de oven in, er werd een plakje afgesneden, de poot ging de oven weer in, enz.) was het een fantàstische maaltijd. Echt heel lekker! We hebben de patat met konijn of het gourmetten bijna niet gemist. Bijna…