Reisverhalen

Salsodromo

Geschatte leestijd: 6 minuten
 Wat heerlijk zeg! Kerst hier doorbrengen:

Relax in het swingbed

Gedurende de dag een beetje de was opvouwen, de chorizo worstjes opmaken, plannen maken voor de volgende dagen en, om toch een beetje te bewegen, naar een waterval wandelen. De wandeling bleek wat actiever dan we van tevoren hadden bedacht. Mooi hoor die bergen, maar kunnen ze die niet plat maken?

Waterval

27 december hebben we met Marieke afgesproken in Salento. Wat een fijn vooruitzicht! Van San Agustín naar Salento gemiddelde reistijd: 11 uur. Hmm, misschien is halverwege overnachten geen slecht idee. In ons hostel verbleef ook een meneer die in Cali woont en nu kerst aan het vieren was in de rust en kon ons vertellen over een festival wat vanaf 26 t/m 31 december plaatsvindt. Een salsafestival! Want Cali is de salsahoofdstad van Colombia. De Feria (het festival) heeft verschillende onderdelen waaronder het Salsodromo en dat is te vergelijken met het carnaval in Rio, alleen dan met salsa! Dat klinkt goed hè? Deze meneer had zelf jaren op de Feria gewerkt en hij kon ons precies de places to be voor het Salsodromo vertellen. Top! Om niet te laat aan te komen in Cali en om dus niet de festiviteiten te missen stonden we om 5:00 uur ‘s ochtends klaar om opgehaald te worden door de bus. Hulde voor de hotelmedewerker die op kerst een busticket voor ons heeft weten te regelen voor de dag erna door het telefoonnummer van de buschauffeur himself te achterhalen, daar is hij echt een tijd mee bezig geweest. We vonden het al een superhostel, maar dat was de kers op de taart. Leuk detail nog over het hostel: bij vertrek moesten we onze rekening voldoen. 3 dagen uitgebreid ontbijt, in totaal een stuk of 12 flesjes bier, een grote trommel was en een onwijs lekker kerstdiner voor een totaal van omgerekend € 25, een schattig bedrag vonden wij!

De bus stond zowaar stipt om 5:00 uur voor ons neus, maar toch met enig vertraging onderweg kwamen we rond 13:00 uur aan in Cali. We waren van tevoren gewaarschuwd dat er bepaalde wijken waren waar je absoluut niet moest komen en toen we met de bus door die wijken reden zagen we wel waarom. We werden er allebei een beetje stil van. In de berm van de grote doorgaande weg lagen grote hopen afval in het gras, en tussen die hopen stonden golfplaten hutjes waar mensen in woonden. Her en der konden we tussen de krotten door de lokale markt zien in dito hutjes en nog veel meer afval. Mensen zagen vuil en de meisjes kleedden zich zeer schaars, de één nog meer ordinair dan de ander. We hebben armoede gezien deze reis, maar veel kleinschaliger en anders. We vonden het in ieder geval een wijs besluit om toch maar niet eerder uit te stappen om het laatste stuk te lopen en zijn meegereden tot aan het busstation vanaf waar we een taxi hebben genomen naar het hotel.

In gedachte hebbend dat het Salsodromo van 14:00 tot 17:00 uur zou duren hebben we ons vanaf het hotel direct na het inchecken meteen gehaast naar het feestgedruis. We hadden ons hotel gunstig uitgezocht ten opzichte van de feestlocatie zodat we er lopend in een klein half uurtje waren. 25 minuten later was het nog steeds verdacht rustig op straat en we hoorden ook nog geen muziek. Eenmaal aangekomen bij dé plek vonden we prachtige tribunes aan weerskanten van de weg, helemaal leeg. En over die weg… Daar reed gewoon nog verkeer. Misschien begint het op een ander tijdstip? We vonden het al gek dat het overdag was, wie wil er nu in de bloedhitte op een met plastic overkapte tribune zitten te stoven? Op ons beste Spaans hebben we aan een aantal verschillende mensen gevraagd waar we moesten zijn. De één wees een hele andere kant op dan waar de tribunes waren, de ander had het over 15:00 uur, weer een ander zei dat er helemaal niets was die dag. Tijd om ergens iets te drinken met Wi-Fi faciliteiten…

Salsodromo

Het Salsodromo, een onderdeel van een week vol festiviteiten, is kennelijk pas op 28 december. Wat, waar en wanneer er iets precies op deze dag werd georganiseerd kwamen we niet zo goed achter, evenals of je daar nu van tevoren tickets voor had moeten kopen of niet. Het enige wat wij wisten was dat het Salsodromo een vrij toegankelijk evenement was. Na de nodige verwijten naar elkaars hoofd te hebben geslingerd en het na een uur, toen we de grootste teleurstelling een beetje hadden verwerkt, toch maar weer goed te hebben gemaakt, zijn we maar terug gelopen naar het hotel. Een powernapje was na het vroege opstaan, de reis, de wandeling in de verzengende hitte en de teleurstelling heel welkom!

De wereld ziet er uitgerust en vers gedoucht toch heel anders uit op een of andere manier. We waren tenslotte in de salsahoofdstad van Colombia! We hebben ons opgedoft in onze schoonst ogende en ruikende kleding en zijn richting stadion gelopen waar we tijdens onze wandeling een heleboel voorbereidingen hadden gezien. Ineens liepen we in een meute mensen die ook allemaal opgedoft waren en die zijn we maar blijven volgen. Zo liepen we langs dat ene stadion en kwamen we uit bij een ander stadion met een heleboel gezelligheid! Op een securitycheck na konden we daar zo naar binnen lopen en wat denk je? Het leek wel een salsafestival! Superleuk! Wat een swingende muziek, je kunt amper stil blijven staan. De Colombianen zelf hebben daar overigens geen last van, er was een kraampje waar je je persoonlijke plastic stoel kon huren… Huh? Een salsafeestje waarbij iedereen zit? Die hadden we even niet zien aankomen. Zo nu en dan ging de hele meute even staan omdat de zangeres daarom vroeg, maar zodra ze konden gingen ze weer zitten. Leuk detail: Veel mensen in het publiek nemen hun eigen muziekinstrument mee en doen met volle overtuiging mee met hun sambaballen, rasp of koebel, heel grappig! Er waren ook een aantal plekken waar wel mensen stonden en daar waren mensen dan ook vrolijk aan het dansen. Latijns Amerikanen en salsa, wow! Die billen van die vrouwen, prachtig! Ze zijn trots op wat ze hebben en ze showen het in volle glorie, en terecht! Wij waren heel overduidelijk ‘niet van hier’ dus natúúrlijk werden wij eruit gepikt voor een hoogstaand interview in het hele gebrekkige Engels van de interviewer voor de lokale/regionale/nationale televisie. Blikjes bier (met het logo van het salsafestival er speciaal op gedrukt) werden op dit verder gratis festival verkocht voor de schokkende prijzen van een kleine €1 per blikje. Niets aangelengd festival bier van de tap. Ok, wij waren weer blij! Voldaan zijn we gaan slapen, morgen op naar Salento, op naar Marieke!

3 reacties

  1. Erik

    Ik mis de foto’s van de schaarsgeklede dames en de billen van het festival….
    Raincheck???

    • Michelle

      Helaas, helaas, we hadden geen camera bij ons… ?

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.


© 2024 Rick en Michelle

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑