Colombia verlaten zonder iets meegekregen te hebben van de koffiecultuur kan natuurlijk niet! Daarom gaan we naar Salento. En vanwege de nationale boom van Colombia, de waxpalm. Salento is ook de plek waar Marieke zich bij ons aansluit.
Na het feest in Cali hebben we in alle vroegte de bus gepakt richting Armenia alwaar we en overstap hadden richting Salento. We hadden na de afgelopen reiservaringen met de bus rekening gehouden met een reistijd van ruim vijf uur, maar we werden blij verrast. Om kwart voor acht waren we op het busstation en vijf minuten later waren we een ticket rijker en werden we opgejaagd door de chauffeur omdat hij wilde vertellen en er dus eigenlijk geen tijd meer was om ons ontbijt te scoren. In Armenia liepen we uit de bus de volgende bus in, die gelijk besloot om te vertrekken. Uiteindelijk waren we voor twaalven in Salento. Fijn als het reizen weer eens mee zit. Althans voor ons wel. Marieke stond op dat moment nog in de file in Bogotá omdat de eerst beschikbare bus pas om elf uur ging, terwijl ze al om zes uur richting het busstation ging. Voor ons zat er dus niets anders op dan rondjes lopen in het superschattige Salento, waar blijkbaar een hele gezellige zondagsmarkt was, een boek lezen, een film kijken en gespannen wachten. Uiteindelijk om acht uur liep ze dan eindelijk het hostel binnen! Verreist, moe, maar ook heel blij dat de reisdag voorbij was. In Bogotá had ze een man ontmoet, Mark, die ons reisgezelschap wel kon waarderen dus we waren ineens een groepje, gezellig!
De volgende dag zijn we de koffiecultuur in gedoken. Om maar meteen te beginnen met het slechte nieuws, Colombia heeft geen cultuur als het om koffie gaat. Ze verbouwen het, ze zijn het op drie na grootste productieland, maar ze drinken het niet. Colombianen houden van zoet, zoeter, zoetst. En koffie past daar niet in. De tour werd door de eigenaar van ons hostel, en ook eigenaar van de koffieplantage gegeven. De eigenaar was een praatgrage Australiër met veel passie voor koffie. De tour was erg leuk met uitleg over het gehele proces, een rondleiding over de koffieplantage, het branden van de koffiebonen, het malen van de bonen en natuurlijk het proeven van de koffie.
‘s Middags hadden we nog tijd voor een bezoek aan de waterval. Dat kon op twee manieren, wandelend of te paard. Aangezien Rick zijn mening ten opzichte van paarden en hun relatieve plaats ten opzichte van de naaktslakken niet was gewijzigd na de laatste twee keer paardrijden gingen Michelle en Marieke te paard en Rick en Mark wandelend. Het was een mooie wandeling/paardrijtocht die eindigde bij een superschattige waterval waar je bij kon zwemmen. Helaas hadden we geen zwembroek met ons meegebracht, maar het was lekker pootjebaden.
Onze laatste dag Salento was waxpalmdag. Vanuit Salento stapten we in een echte Willy richting de Valle de Cocora waar de waxpalmen staan. Aangezien onze bus ‘s middags vertrok richting Medellin hadden we helaas geen tijd om de hele wandeling te doen. Maar ondanks dat hebben we kunnen genieten van absurd hoge palmen met een klein kruintje.
Na een slingerende bustocht van zes uur zijn we uiteindelijk rond elf uur aangekomen in Medellín. Ook zijn we er al snel achter gekomen dat vanwege nieuwjaar de meeste tourtjes zoals stadswandelingen met vakantie zijn. Helaas, dan gaan Marieke en Michelle maar shoppen en Rick en Mark musea bezoeken, vervelend hoor!
Geef een antwoord