We zijn natuurlijk niet naar Vietnam gekomen om alleen maar een beetje te luieren. Vietnam staat verder niet alleen bekend om de rijke geschiedenis, maar ook om de prachtige natuur! En de natuur was precies wat we wilden gaan bekijken. Vanaf het eiland Cat Ba zijn we met bus, boot, bus, taxi, taxi en nog een bus via Hanoi naar Sa Pa vervoerd. We hebben dus voordat we vanaf Hanoi naar Nieuw-Zeeland vliegen al een glimp mogen opvangen van de stad en ja, de verhalen over het verkeer zijn waar. Zoals een Belgische meneer ons onlangs vertelde: in Cambodja rijden ze rechts, in Thailand rijden ze links en in Vietnam maakt het niet uit. En dat merk je met name in de druk bevolkte steden. Oversteken moet je doen met je ogen dicht anders durf je niet en ze ontwijken je toch wel. Is weer eens een ervaring!
Vanaf Hanoi hadden we een nachtbus naar Sa Pa. De chauffeur beloofde ons ‘s avonds dat we mochten blijven slapen tot 7.00 uur dus maak het jezelf gemakkelijk. Die belofte was hij toen we eenmaal aankwamen in Sa Pa kennelijk vergeten, dus sommeerde hij iedereen om 5.30 uur de bus te verlaten. Goedemorgen! Eerlijk is eerlijk, we hadden wél een heerlijke lange dag.
De eerste indruk van Sa Pa: een zeer aangenaam koel (de dag dat we aankwamen was het denk maar 25°C) bergdorpje met een jaloersmakend uitzicht vanaf ieder punt waar je een beetje de vallei in kunt kijken. Je zult hier maar wonen! We waren na één dag op slag verliefd op Sa Pa. Ondanks dat het enigzins ‘verpest’ is door het toerisme. De dag dat we aankwamen wilden we naar een uitkijkpunt wandelen, maar wat bleek, het was een compleet park! Dat was een nog eens een leuke kennismaking met het dorp.
Sa Pa voelt een beetje aan als een Italiaans wintersportgebied in de zomer. Dat komt waarschijnlijk doordat iedere straat hellend is, de aangenaam koele temperatuur, er in iedere straat wel 20 winkels zitten met materiaal voor trekkings en op iedere straathoek een pizzeria zit. Het heeft gewoon een aangename sfeer en iedereen lijkt het hier naar de zin te hebben.
In het dorp lopen en zitten langs de wegen hordes vrouwen van de bergstammen in traditionele klederdracht uit de omstreken van Sa Pa. Ze proberen hun brood (beter gezegd ‘rijst’) te verdienen door het verkopen van handgemaakte tasjes, armbandjes, rokken, sjaals, en noem maar op. Eerst dachten we dat de kleding alleen maar een soort verkooptactiek was, maar we weten inmiddels dat ze ook in niet toeristische gebieden precies zo gekleed gaan. Prachtig! Al moeten we zeggen dat we ons toch een beetje bezwaard voelden om ze uitgebreid op de foto te zetten dus hebben we daar niet veel beeldmateriaal van. We gaan het met name doen met mental pictures.
Die vrouwen zijn opdringerig om hun waar te verkopen. Maar ze doen het wel met een lach en een lolletje! Wat ons betreft ook wederom kenmerkend voor Sa Pa. Het is gewoon leuk om met ze te praten over van alles en nog wat (ze praten heel goed Engels), en ja, natuurlijk kopen we een souvenirtje… Ze werken er hard voor, ze zitten achter hun kleedje met handelswaar nieuwe tasjes te knopen om die vervolgens omgerekend voor enkele euro’s te verkopen. De hele dag door zie je dezelfde vrouwen lopen met een kind op de rug gebonden, maar of je ze nu ‘s ochtends of ‘s avonds treft, ze hebben altijd een lach op hun gezicht en zijn nooit te moe om een praatje of lolletje te maken. Wat een instelling! En bekijk het eens van hun kant: Werken in de rijstvelden is nog zwaarder en levert minder op. Ze zijn hartstikke slim dus! Eigenlijk denken we dat de sfeer in Sa Pa door hun zo fijn is.
Vanuit Sa Pa hebben we een meerdaagse tour gedaan met, jawel, de scooter! Maar daarover meer in de volgende blog.
Geef een antwoord