Twee jaar na onze laatste duiktrip, kwamen we per ongeluk in aanraking met de Poor Knights Islands. Volgens duiklegende Jacque Cousteau behoort de locatie tot de top tien in de wereld. Na enig wikken en wegen, enerzijds vanwege de prijs, maar ook de angst voor het duiken in het koude water (14°), hebben we besloten om door te zetten.
Niet de volgende dag, maar de dag erna konden we mee, dus we hebben eerst een dag van de omgeving en het weer genoten. We waren van plan om een wandeling te gaan doen die even verderop begon ten opzichte van het strand waar we de nacht hadden doorgebracht. Een mooie wandeling langs de kust naar een mooi uitzichtpunt bij een vuurtoren. Laten we zeggen dat we nog moeten inkomen in de afstanden van Nieuw Zeeland, want het even verderop was bijna twee uur rijden. Aangezienen het drukke programma voor de dag (boodschappen halen, warme sokken kopen, geld pinnen om het duiken te kunnen betalen) hebben we in plaats van naar de vuurtoren te lopen en klein rondje door het bos gedaan. Ook leuk!
De volgende dag was het dan zo ver. Duiken bij de Poor Knights Islands met temperaturen van 14°. Brrrr…. Maar het begon in ieder geval goed. De meest gezellige, grappige en relaxte duikinstructeurs die je maar kunt bedenken hielpen ons met het verzamelen van onze duikuitrusting. Helaas geen droogpak, maar volgens hun moest een vest onder je dikke wetsuit ook goed gaan. Na het verzamelen van de spullen hoefden we alleen te zorgen dat we op de juiste boot kwamen. Dat was niet moeilijk te vinden want het was de enige die uitvaarde (wie wil er dan ook einde winter al de zee op?). Naar de eilanden was het drie kwartier varen en tijdens de tocht werd de geschiedenis verteld, en een duikbriefing en een opfriscursus duiken gegeven (was echt nodig). Als op en top luxe bleek dat de complete duikuitrusting aangesloten en al voor ons klaar stond. Dat hadden we nog nooit meegemaakt! Uiteindelijk aangekomen mochten we super relax ons gaan omkleden, duikuitrusting aantrekken en de buddycheck uitvoeren (wederom met hulp van de instructeur).
Na omgekleed te zijn kwam de eerste schrik, het eerste contact met het water. En dat was koud! De eerste keer onder water adem halen leidde bij Rick bijna tot hyperventileren, maar nadat we de kou hadden overwonnen daalden we af in een prachtige wereld. Niet het koraal wat we gewend zijn van de Rode Zee, maar veel leven, planten en veel kleuren in de stenen en vissen. Prachtig! De eerste duik duurde voor Michelle zelfs 64 minuten en had nog lucht over, maar door de kou waren haar vingers zo verkleumd dat ze haar neus niet meer kon dichtknijpen om te klaren. Rick was al na 54 minuten door de kou verdreven. De tweede duik was na 38 minuten voor Michelle voorbij vanwege problemen met haar masker en hield Rick het 51 minuten vol. En na een duik van ongeveer een uur in water van 14° zou je verwachten dat je een warme douche nodig hebt en heel lang warm moet worden, maar wonder boven wonder werkt zo’n wetsuit met vest eronder! Dus droge kleren aan je bovenlijf en warme soep naar binnen en je bent weer oké! Het hielp waarschijnlijk ook wel mee dat we op zee waren op een prachtig zonnige dag met strakblauwe hemel. Wat waren we weer mazzelaars!
Wat we zoal hebben gezien…
Geef een antwoord