Planes, trains and automobiles

Nee, we zijn niet op alle mogelijke manieren aan het proberen om op tijd voor kerst thuis te zijn. Maar toch leek de afgelopen 24 uur redelijk op de film (al hadden wij wel overal mazzel).

Maandagochtend om half zeven ging de wekker. Tijd voor een nieuw avontuur. Tijd voor een nieuwe reis. Tijd… Helaas maar twee weken tijd, maar we gaan er wel een fantastische tijd van maken. Na de wekker zijn we snel gaan douchen, hebben we de laatste dingen in de tas gegooid, een broodje gesmeerd en gegeten, de katten nog één keer geknuffeld (alvast bedankt poezensitters) en zijn in de auto richting van Velserbroek gereden om onze chauffeur op te halen.

Aangezien Michelle al de avond ervoor had ingecheckt (beeld je in; Michelle zit op de wc en roept: “Rick, wat is je paspoortnummer?”. Waarna een heel logisch gesprek plaatsvindt tussen de in bed liggende Rick en de op de wc zittende Michelle), hadden we niet heel veel haast. Echter op moment van inchecken blijkt dat Michelle heeft ingecheckt voor de aansluitende vlucht. Resultaat is dat Mies naast een Amerikaanse mevrouw zit die samen met haar man en twee katten naar hun nieuwe huis in Oman onderweg zijn en Rick tussen een Indiase man, die net te krap zit in zo’n vliegtuigstoel, en een gezellige Tsjechische studente die haar vriendin gaat opzoeken in Australië. Gelukkig kan je tegenwoordig ook via het on-board entertainmentsystem chatten.

Na zes uur landden we iets te laat op Abu Dhabi. Hierdoor is onze krappe overstaptijd nog iets krapper, maar gelukkig waren we niet de enige die de overstap moesten halen. Uiteindelijk zaten we nog als een van de eerste in het vliegtuig, klaar voor deel twee van de vlucht, vier uur vliegen naar Colombo.

Met alle tijdzones en reistijd bij elkaar was het 3:30 uur dat we in het land van bestemming waren, Sri Lanka. Aangezien we in Colombo niet zoveel plannen hebben zijn we direct met de bus richting het treinstation gebracht. Zo’n bus is trouwens best gevaarlijk. Je leest vooral in boeken over de gevaarlijke chauffeurs en hun denkbeeldige talenten, maar nooit over die anderhalf meter hoge muur van koffers en dozen die achter je wordt opgebouwd. En dan maar hopen dat hij niet een noodstop hoeft te maken. Op het station hebben we rustig een kaartje gekocht voor de trein naar Kandy. Na een kleine twintig uur en ongeveer één uur slaap zijn wij niet meer op z’n snelst. De loketmedewerker was ons echter flink aan het opjagen. De trein vertrekt bijna! We zijn snel naar het perron gegaan (we waanden ons even in het openingsspel van Wie is de mol 2015) En ja hoor! We hebben de trein gewoon gehaald. Met twee tickets derde klas, voor de gigantische prijs van €1,25, stonden we te kijk tussen alle Sri Lankaanse mensen die onderweg waren naar school en werk en vroegen we ons af waarom we niet in vredesnaam ergens een loket voor tweede of eerste klas hadden gevonden. In het begin was het goed te doen qua ruimte een baal je alleen maar dat je drie uur moet staan na 1 uur nachtrust, maar langzaam begon iedere vierkante centimeter gevuld te raken. Helaas verdween daarmee ook een deel van ons uitzicht.

Drie lange uren later zijn we om negen uur ‘s ochtends in Kandy aangekomen. Wijze les geleerd, staand slapen gaat echt niet. Na een korte zoektocht naar een hostel en wat gegeten te hebben is het nu tijd om te slapen!