Voordat we naar Sri Lanka kwamen hadden we al het een en ander aan huiswerk gedaan en van horen zeggen gehoord dat het openbaar vervoer niet om over naar huis te schrijven is. Veel toeristen regelen een privéchauffeur of zorgen dat als ze zich willen verplaatsen naar en ander guesthouse dat ze dan worden opgehaald tegen een x tarief. Sri Lanka trekt weinig reizigers aan die hier langer dan drie weken zijn, dus we kunnen ons voorstellen dat dat verreweg de snelste manier van verplaatsen is.
De economie in toeristische gebieden is zich om al dat privévervoer gaan draaien. Ella was het eind van het spoor, verder zuidelijker, oostelijker of westelijker is met de trein niet meer mogelijk. We wilden graag naar Arugam Bay, een plaatsje aan de oostkust van Sri Lanka en hadden bedacht om met de bus verder te gaan. Dat was een heel goed plan als je om 6 uur ‘s ochtends in een bus wilt zitten en dat ook meteen de enige bus van de dag is. Ons plan was om ‘s ochtends in Ella nog een wandeling te maken en om dan te vertrekken. Als we de volgende dag pas gingen zou dat onze planning wel erg in de war schoppen. Iedereen weet dat het streekvervoer vanuit de overheid opgezet niet toereikend is voor veel toeristen en daar spelen de toch best wel sluwe Sri Lankanen mooi op in. Iedereen wil je met alle liefde brengen. Iedereen is los van elkaar aan het proberen om z’n auto of minivan te vullen en rijden liever twee keer met een half volle auto dan één keer met een volle want in hun verdienmodel verdienen ze dan meer. Tja, geef ze eens ongelijk. Ze verwachten dat toeristen altijd in een airco gekoelde taxi willen zitten en het liefst niet willen communiceren met andere mensen die reizen. Wat natuurlijk voor een deel niet geheel op onwaarheden is gebaseerd aangezien een vakantievierende Europeaan die alleen uit eten gaat z’n telefoon niet los kan laten en niet probeert in contact te komen met andere mensen. Toch lijkt ons de Zuid-Oost Aziatische manier van overal loketjes die tickets verkopen om minivans vol te krijgen zodat je een soort roulerend systeem hebt wie mag rijden zodat je altijd zeker weet wanneer je mag rijden en überhaupt gaat verdienen een betere oplossing. De prijs per persoon gaat omlaag, maar door meer personen te vervoeren zul je meer per rit gaan verdienen. Maar ach, wie zijn wij. ?
We hebben met heel veel moeite twee andere mensen gevonden die een taxi met ons wilden delen naar Arugam Bay. De taxiprijs ging daardoor gek genoeg eerst omhoog voordat we het konden delen door 4 personen. Pffft, prima hoor. De reis was in een prachtige airco gekoelde auto met twee vrij jonge Duitse mensen die liever niet met andere mensen praatten…
Leuk dat we in Arugam Bay waren aangekomen, maar aangezien daar komen al wat moeite had gekost zijn we ons meteen maar gaan verdiepen hoe we vanuit daar naar Colombo, naar het vliegveld, konden komen. We hebben wel 6 verschillende manieren overwogen en de privéchauffeur natuurlijk mee in overweging genomen. We hebben verschillende Sri Lankanen om hulp gevraagd wat de beste manier is. Ze zeggen stuk voor stuk dat een taxi het beste is en openbaar vervoer? Nee, niet aan beginnen! Druk, warm, duurt lang, moeilijk om je weg te vinden… Het is ongetwijfeld goed bedoelt, maar die commerciële instelling begint vervelend te worden.
Na een paar nachtjes slapen in Arugam Bay waren we eruit! We gaan gewoon lekker met het openbaar vervoer via één van de tig routes die de revue is gepasseerd. Inmiddels schrijven we dit stukje op het heetste moment van de dag vanuit een streekvervoerbus naar een plaatsje waar we moeten overstappen in een andere bus naar een plaatsje waar we een nachtje gaan slapen (en wellicht ook nog wat cultuur kunnen opsnuiven) om morgenochtend vroeg de trein naar Colombo kunnen pakken waar we een bus naar het vliegveld moeten nemen om daar midden in de (Sri Lankaanse) nacht het vliegtuig te pakken naar huis. In de bus staat keiharde hindoestaanse muziek op, is alles versierd met kleurtjes en lampjes en religieuze beeldjes zodat het net is of je een Bollywoodfilm in bent gestapt. Rick zit net te krap tegen het raam aan geplakt aan de zonkant omdat we met z’n tweeën op een net niet twee persoonsbankje zitten en is het zó druk dat de buik van een mevrouw die staat bij Michelle op schoot ligt. Moslim, Hindoe en Buddhist zitten en staan allemaal in traditionele kleding om ons heen en zo nu en dan wordt er een bloemetje geofferd aan de beeldjes voor in de bus. Wij worden door iedereen die binnen komt aangestaard, maar allemaal met een glimlach. De blote benen uit de korte broek drijven van de met plastic afgewerkte bankjes af en onze shirtjes zijn op onze rug doorweekt van het zweet en het gekke is…. 10x liever dit dan zo’n airco gekoelde taxi!
P.s. Arugam Bay was leuk! Maar gewoon, zon, zee, strand. Precies wat een mens nodig heeft in een vakantie. ?
Geef een antwoord