On the road

Stop de persen! Michelle kampeert! En hoe! Tot nu toe hebben we alleen nog maar nachten doorgebracht op een verlaten strandje met alleen een toilet en een koudwaterkraantje als faciliteit (en gelukkig dat we zijn als er wcpapier hangt!). We hebben tenslotte een volledig zelfvoorzienend campertje gehuurd, meer hebben we niet nodig. Toch? Gelukkig weet Rick hoe alles werkt…

Natuurlijk wisten wij allebei met het volle verstand dat Nieuw Zeeland koud, duur en westers was, maar na twee maanden Zuid-Oost Azië was die overstap toch echt wel heel groot. Het is even wennen, van voor een klein bedrag leven als een God in Frankrijk, naar voor een heleboel geld zeer back to basic. Niet eens zozeer ‘basic’ in de zin van kamperen, maar de eerste dagen in een hostel alleen al waren heel anders dan in Vietnam. Prijzen, regels, bureaucratie, openingstijden (of beter gezegd sluitingstijden), wachten voor stoplichten bij het oversteken, het is allemaal zo ontzettend vreemd! Ik denk dat we wel kunnen spreken van een omgekeerde cultuurshock.

Om een aantal voorbeelden te noemen:

• We sloegen stijl achterover van bijvoorbeeld de prijzen van groente en fruit. Voor NZ$5 hebben we de grootste bloemkool gekozen die erbij zat met als gevolg dat we nu al drie dagen bloemkool eten. Bloemkool met aardappel, bloemkool door de pasta, bloemkool door een allegaartje van ingrediënten die we van voorgaande avonden over hadden… Heeft iemand nog ideeën van de bloemkool van morgen? Dan hopen we er toch echt doorheen te zijn.
• We hebben een pakketje gekregen van het thuisfront met warme kleren en een verse reisgids, maar probeer die maar eens op te halen: Het postkantoor is in het weekend gesloten (stomme regel, we kwamen op zaterdag aan), vervolgens willen ze echt een track & trace code zien uit privacy overwegingen (hoezo privacy? Kijk paspoort, dit zijn wij) om uiteindelijk te vertellen dat het pakket heel ergens anders ligt dan waar het naartoe is gestuurd zodat ze het vanuit een verdeelcentrum kunnen beheren (wat een efficiëntie).
• De eerste dag met de camper was het na het boodschappen doen zomaar ineens laat en tijd om een camping te zoeken. Zeker zo’n eerste nacht wil je dat de dingen goed gaan. We volgden een pijl naar een camping om te zien of we daar konden overnachten.
  • Vrolijke ranger: je moet even naar de plaatselijke PWN  bellen met die telefoon daar in het hokje, zodat je je kan aanmelden en om te betalen.
  • Vriendelijke mevrouw aan de andere kant van de lijn: De camping zit helaas vol ‘dear Michelle’.
  • Michelle: waarom zie ik hier dan geen andere kampeerders staan?
  • Vriendelijke mevrouw aan de andere kant van de lijn: o, ik zie het al! De camping is gesloten!
  • Michelle: De ranger vindt duidelijk van niet.
  • Vriendelijke mevrouw aan de andere kant van de lijn: Ik zou een andere camping zoeken en ik zou maar opschieten want de poort sluit over een paar minuten en oja, het is illegaal om wild te kamperen in deze regio.
  • Wij tegen elkaar: Goed… We hebben echt ons best gedaan om te betalen, maar oeps, nu is de poort dicht en kunnen we niet meer weg. We vonden het toch al stom om te betalen voor alleen een toilet en een koudwaterkraantje.

Allemaal hele westerse dingen die we in Nederland waarschijnlijk niet meer dan normaal zouden vinden, maar waar we nu moeite mee hebben. Dus ok, het begin was even lastig, maar het kwartje begint te vallen hoor! We zitten met onze konten in een (ook Michelle moet dat toegeven) superluxe campertje. We hebben tot nu toe alleen nog maar prachtig weer gehad, de nachten in zo’n bedje in het dak van een camper zijn eigenlijk heerlijk knus (na al die dorm-kamers toch wel weer gezellig met z’n tweetjes in een tweepersoonsbed) en met twee dekbedden alles behalve koud. Het koken op anderhalve pit met een lekkende pan heeft zo z’n charme, je gaat schone openbare toiletten echt enorm waarderen, douchen is voor watjes, wat zijn er veel sterren als het écht donker is, en wie kan er nou zeggen dat ze wakker worden op het strand? Dat is toch kicken? Het gaat om de dingen die we ervaren, en dat gaan er een heleboel worden! Keuzes maken zal lastig worden, maar met maar 5 weken in dit prachtige land is dat helaas wel noodzakelijk.

Hier valt aan te wennen