Na een heftige wandeling is het altijd een goed idee om wat rust in te plannen. We hadden gelezen dat de meren aan de oostgrens met Macedonië prachtig waren en je er heerlijk op het strand kon liggen. Klinkt als een plan!
Eerst moesten we nog met de bus richting Shkodër. Een tocht van ongeveer drie á vier uur, die door de onlangs aangelegde asfaltweg, flink was verkort. Na het ontbijt was het wachten op de bus die ons zou komen ophalen. Wij hebben trouwens ondertussen geleerd dat bij het ontbijt een gekookt eitje veel beter (lees: veiliger) is dan de zwemmende ommeletjes in bakvet. Iets te vroeg werden we door de bus opgehaald en we werden begroet door een veel te enthousiaste Australiër en andere bekenden van de heenreis naar Valbonë. Dat is altijd wel leuk aan met het openbaar vervoer reizen, je komt vaak dezelfde mensen weer tegen die ongeveer dezelfde route doen.
Helaas was het eerste deel van de lange tocht over gravelweg zeer stijl en slingerend. Toen begon ook duidelijk te worden dat nog niet iedereen de wijze les over de eieren in Albanië had geleerd en zaten er wat groene gezichten in de bus. Uiteindelijk zijn we na 4,5 uur, inclusief twee geplande en twee noodzakelijke stops, aangekomen in Shkodër.
Voor de nacht hadden we een luxe hotel geboekt in het centrum. Dus na de auto opgehaald te hebben bij de camping zijn we naar het mooiste hotel van de stad gereden. Na een zeer welkome douche na de hobbelige busrit zijn we een fatsoenlijk restaurant gaan zoeken en kwamen bij een prima uitziend restaurant een aantal medebusgenoten tegen bij wie we aan tafel werden uitgenodigd. Gezellig! Je merkt dat vakantiegangers in Albanië wat bereisder zijn dan reguliere vakantiebestemmingen en al snel kwamen alle reisverhalen van iedereen over tafel. Echt wel leuk! We zouden er bijna weer voor in hostels gaan slapen deze vakantie om vaker andere reisgekkies te spreken… Bijna! ?
De reden dat we een hotel hadden geboekt in Shkodër in plaats van meteen doorrijden naar de volgende bestemming was dat we graag nog in Shkodër het fotomuseum wilden bezoeken. Een klein museum over de familie Marubi die sinds het begin van de fotografie haar thuisbasis in Shkodër had en de belangrijkste gebeurtenissen in de regio en het land hebben vastgelegd. Met name de serie over fotomanipulatie ten tijde van het regime van Hoxha was erg interessant. Er zijn heel wat ongewenste personen van foto’s af ‘gephotoshopt’ om de juiste propaganda de wereld in te helpen.
Uiteindelijk zijn we na de lunch in de auto gestapt richting Lake Ohrid. Voornamelijk door de drukte in, en vele omleidingen rond Tiranë, was Michelle blij dat ze niet reed. Uiteindelijk in de namiddag arriveerden we op de plaats van bestemming. Waar ons vorige hotel overigens een lift had voor onze kamer op de vijfde verdieping moesten we het hier op eigen kracht doen, maar het uitzicht was prachtig.
Uiteindelijk zijn we twee nachten gebleven in Pocradec, maar door verschillende storingen was het weer er niet best een hebben we beperkt op het strand kunnen zitten. Gelukkig was dat niet ons enige doel om hierheen te rijden. Pocradec was ook een ideale plek om het zuidelijke rondje in Albanië te beginnen. Wederom over en langs prachtige heuvels en bergen, alleen dit keer vanuit de veiligheid van onze auto in plaats van hikend.
Geef een antwoord