Luang Prabang

Luang prabang staat bekent om zijn vele wats/tempels, Night Market en de optocht van monniken welke ‘s ochtends langs de straten gaan voor hun aalmoes.

Als goede toeristen hebben wij ons laten informeren over de etiketten rondom de optocht van de monniken voordat we heen gingen. Belangrijkst regels waren:

• Houd afstand
• Geen flits bij het fotograferen
• Kleed je fatsoenlijk

De optocht bekijken betekent wel dat de wekker om 5:00 ging om het spektakel niet te missen. Rond half zes kwamen we aan op het punt waar we het best konden zijn volgens de behulpzame dame van het hotel. Op dat moment was het plein al redelijk druk en stonden diverse lokale vrouwen sticky rice te verkopen aan toeristen om aan de monniken te geven. Na tien minuten kwam de eerste stoet met monniken aangelopen. Onze eerste gedacht was, gezien de hoeveelheid mensen op een kluitje en flitsen van fototoestellen dat het Michael Jackson was die over straat liep in Luang Prabang. Toen kwam het besef dat hij, helaas, overleden is en ergens in de mensenmassa dus monniken moesten lopen. Na een paar foto’s van gepaste afstand gemaakt te hebben waar dus met name andere toeristen op stonden zijn we na tien minuten met plaatsvervangende schaamte richting het hotel gegaan. Wat ontzettend respectloos kunnen sommige mensen zijn! Later hebben we op internet gelezen dat de monniken dit zelf ook als zeer storend ervaren en hebben gedreigd om ermee te stoppen. De burgemeester gaf toen aan dat als ze dat zouden doen hij plaatsvervangende acteurs zou inhuren om de toeristen tevreden te stellen. Uiteindelijk zijn we tot de conclusie gekomen dat het “peanuts for the monk(ey)s” was en het voorstel om de monniken te vervangen door acteurs klinkt ons in één keer heel redelijk in de oren. Dit heeft namelijk niets met religie te maken…

Gelukkig ook nog monniken zonder massa’s toeristen.

Gelukkig hebben we naast deze beschamende ervaring ook heel vele leuke dingen gedaan! Zo heeft Michelle eindelijk haar yogales gedaan bij en opkomende zon boven de Mekong en is ze er achter dat yoga net echt sporten is. Dat is tenminste wat de spierpijn haar gedurende twee dagen heeft verteld. Daarnaast zijn we er na Luang Namtha achter dat de beste manier om de stad en haar omgeving te verkennen de fiets of scooter is. Dus nadat we de eerste dag de stad met de benenwagen hadden verkend hebben we fietsen gehuurd om richting een waterval te fietsen. Deze lag ruim 10 kilometer buiten Luang Prabang dus rekende we op een fietstocht van 45 minuten. Waar we geen rekening mee hadden gehouden was het feit dat we niet fietsen door de Hollandse polder, maar door landschap wat het equivalent is van Zuid Limburg. Met goede fietsen was dit ook nog te doen, maar stel je een fiets zonder versnellingen voor waarbij Rick met z’n knieën tijdens het fietsen tegen z’n schouders stoot, zo klein waren die fietsen (misschien iets overdreven)! Dus na drie heuvels was het idee van de waterval overboord gegooid, inclusief het goede humeur, en werd het een iets kleiner rondje. Na een uur fietsen reden we weer Luang Prabang binnen en op dat moment kregen we toch nog een waterval van de weergoden. Doorweekt hebben we in een restaurant heerlijke noodlesoep gegeten en besloten om de dag erna toch maar een scooter te huren.

De volgende twee dagen zijn we op onze scooter naar grotten gereden waar oude boeddhabeelden met pensioen gaan als er geen ruimte meer is in de lokale tempel en zijn we naar twee prachtige en verfrissende watervallen geweest. Doordat het nu laagseizoen/regenseizoen is hebben we prachtige watervallen met heel weinig andere bezoekers kunnen spotten. De gelegenheid om zo’n tweehonderd foto’s te maken om de beste instellingen te vinden én een verfrissende duik te nemen in het koele water. Heerlijk!

Volgende halte is de Vlakte der Kruiken, welke we uiteraard met ons nieuwe favoriete vervoermiddel de scooter zullen gaan bezoeken.