Lake Baikal

Om negen uur zouden we opgehaald worden vanaf het hostel, en natuurlijk stond de taxi al tijdens het ontbijt voor de deur. Vandaag dan maar niet tandenpoetsen. Op naar het grote Baikal-avontuur!

Na een lange warme rit, waarin we de eerste Nederlanders van de reis tegenkwamen, zien we dan eindelijk het eerste stukje van het Baikalmeer.  Nog niet zo spectaculair,  maar het is dan ook maar een kleine baai. Uiteindelijk is het moment daar… Lake Baikal. Het is alsof je op het strand aan zee staat. Zover je kan kijken enkel water, alleen dan zonder de golven en zó helder dat je zonder moeite de bodem kan zien. Prachtig!
Het meer heeft dezelfde oppervlakte als België, bevat 20% van al het zoetwater op de wereld en is op sommige punten ruim 1.600 meter diep.

De eerste dag verblijven we in Listvyanka, het ‘wannabe’ Alanya van Rusland. Een markt waar je souvenirs kan kopen en gerookte vis, héél véél gerookte vis. Verder is er iets wat door moet gaan voor boulevard en nog wat andere toeristische trekpleisters (bijvoorbeeld real life angrybirds). Om de dag toch door te komen hebben we op het strand gezeten, bier gedronken en ‘genoten’ van de plaatselijke cuisine. Kort gezegd, we zijn blij dat we morgen naar Bol’ shie Koty mogen.

Na het ontbijt trekken we met twee Australische hotelgenoten richting de boot welke ons naar Bol’shie Koty zal brengen. Na lang wachten op de draagvleugelboot, welke 20 minuten na vertrektijd nog niet te zien is, blijkt het een andere boot te zijn welke even verderop ligt. Met ruim een half uur vertraging (of waarschijnlijk precies de tijd waarop de kapitein wilde vertrekken) zijn we onderweg naar Bol’shie Koty. Dit is een klein plaatsje wat ontstaan is ten tijde van de Russische Goudkoorts (roept dit herinneringen op, Laura?). Het is enkel te bereiken over het water of via een wandelpad van 25 kilometer. Echter in de winter bevriest het complete meer en wordt een ‘iceroad’ aangelegd op het ruim 1,5 meter dikke ijs. Dit is iets wat we zeker nog een keer willen zien! Door toerisme is Bol’shie Koty niet compleet vervallen en zijn er enkele hostels, homestays en een hotel gebouwd. Wij hadden de luxe dat we in het enige hotel zaten. En we hebben het echt getroffen. Het hotel heeft niet alleen een prachtige uitzicht op het meer, maar ook een geweldige kok! Ontbijt, lunch en avondeten was allen even lekker. Als dit zo door gaat passen we straks niet meer in onze broek!

Op de dag van aankomst vertrokken voor een kleine wandeling langs het meer. Volgens de gids van het hotel hoefden we geen water mee. Je kon gewoon uit het meer drinken. We hadden daar wat moeite mee, maar we geloofde hem toch. Dus met een beker, wat te knabbelen en een goed boek gingen we op pad. Tijdens de wandeling prachtige uitzichten op het meer en na een uur lopen gingen we er toch voor: Drinken uit het Baikalmeer. Op wat kleine algen na is het helder en heerlijk water.

Het water is zo schoon dat je uit het meer kan drinken

‘s Avonds mochten we een uur gebruik maken van de Banya. Heerlijk in een privésauna genieten. Een uur was veel te kort, maar genoeg om daarna heerlijk in slaap te vallen!

De volgende dag waren we van plan om de andere richting langs het meer te lopen (althans een klein gedeelte aangezien de totale omtrek zo’n 2250 kilometer bedraagt). Helaas was het vandaag erg warm, windstil en vergeven van de vervelende steekvliegen. Na drie kwartier waren we er klaar mee en zijn we maar terug gegaan richting het hotel. Ondanks dat toch prachtige natuur en uitzichten op het meer gehad. Na de (wederom heerlijke) lunch hebben we de boot gepakt terug richting Listvyanka.

Nu lekker slapen voordat morgenochtend het volgende deel van de treinreis begint. Mongolia here we come!