Thijs is weg… Dat is heel sip! Het was op een of andere manier best een emotioneel afscheid daar op het busstation. Michelle wilde op dat moment graag even van plaats ruilen met Thijs, hoofdoorzaak: Die stomme buik wil maar niet beter worden! Het is op en af, en dat was duidelijk een af-moment.
Wat is de beste remedie tegen af-momenten? Shoppen! En hoe! Rick had tijdens de Colca Trek de veter van z’n wandelschoen gebroken, niet handig. Normale mensen zouden nieuwe veters kopen, wij dus ook. Probeer dat maar eens te vinden in een stad met een historisch centrum vol toeristentroep. Toeristen hoeven normaal geen veters. Toeristen willen truien, ponchos, mutsen, sleutelhangers, magneten, beeldjes en soortgelijke troep (die wij stiekem natuurlijk zo nu en dan ook kopen). Op een gegeven moment kwamen we terecht in een buurt waar we als toerist in de minderheid waren, dat ging de goede kant op. De ene schoenenwinkel na de andere schoenenwinkel kon ons niet helpen aan veters. Een stuk verderop kwamen we iets tegen wat leek op een schoenmaker. Hij had wel wat veters hangen, maar niet zo muy grande als dat Rick ze nodig had. Hij verwees ons echter naar een straat wat ze ze vast wel zouden hebben. En óf dat een fantastische straat was! Hij was zelfs zo goed dat de mensen op straat ons spontaan de kant van het toeristencentrum gingen wijzen omdat ze dachten dat we verdwaald waren. Het soort winkels wat we zagen zijn niet te vergelijken met wat we in Nederland gewend zijn. Het type winkels kennen we wel, maar de uitvoering is zeer zeker anders. En alle soortgelijke winkels zitten allemaal bij elkaar zodat je makkelijk kunt vergelijken. 11 winkels voor elektriciteitskabels, 23 winkels met feestspullen, 9 bakkers, 17 schoenmakers (die allemaal veters hadden die niet lang genoeg waren), 12 winkels met fournituren, 16 winkels met schuurpapier (echt iets voor jou Theo!), 21 winkels met muziekinstrumenten, een gewoon een heleboel buurtsupertjes. Heerlijk! Hierom weten we weer dat we reizen. Zo fijn om een kijkje te kunnen nemen in de echte cultuur en niet in de kleurige, mooi gemaakte cultuur.
Over shoppen gesproken… We hadden Thijs ongeveer 3 kilo aan overbodige spullen mee gegeven (nogmaals bedankt voor het tillen Thijs!) dus Michelle vond het tijd om die kilo’s weer aan te vullen, dubbel en dwars aan te vullen. Na lang twijfelen is ze uiteindelijk toch overstag gegaan om twee prachtige handgemaakte kleden te kopen. Bij elkaar bijna 5 kilo. Maar het is het waard! Ze zijn zó mooi (en eigenlijk is twee nog niet genoeg, maar dat vertel ik Rick nog maar niet)!
Voor ons werd het ook tijd om met mooie herinneringen Arequipa te verlaten. We namen een nachtbus naar, once again, Puno om daar over te stappen op een bus directo naar La Paz. De bus directo kon helaas niet directo vanwege volkssport nummer 1 in Bolivia: protesteren. Dus de bus ging via het ons wel bekende Copacabana. De vorige keren bij de grensovergang Peru-Bolivia en terug hadden we geen problemen, maar dit keer moesten we ineens smeergeld betalen aan de waarschijnlijk broer van de douanebeambte. We moesten namelijk een kopie van onze paspoorten afgeven die we voor 2 Bolivianos (€0,25) per kopie konden laten maken. Vooruit, als dit een omkoping is doen we wel mee. Al hadden we sterk het idee dat de computer het vandaag even niet deed en ze daarom achteraf aan de hand van de kopieën alles moesten invoeren. Omdat we nu niet directo konden hadden we eerst een uur pauze in Copacabana en mochten we ook nog een mooie pont nemen over Lake Titicaca. De reis duurde vanaf Arequipa naar La Paz al met al bijna 20 uur. Die afstanden zijn toch een dingetje… Tijd voor een écht bed!
Geef een antwoord