Vandaag is het zover, de dag dat we op het vliegtuig stappen en Zuid-Oost Azië achter ons laten. De dag van ‘doei Azië’ en ‘hallo Oceanië’! Wat gaat de tijd toch snel! We hebben al heel wat plaatsen achter ons gelaten door met een bus of boot verder te reizen, maar op een of andere manier voelt een vliegreis toch wat definitiever. Dat zal ook wel komen omdat vandaag het vliegtuig ons naar een ander continent, een andere cultuur, een ander klimaat, een ander landschap brengt. Kortom, een nieuw hoofdstuk van de reis.
We schrijven dit verhaal vanaf het vliegveld van Hong Kong. De luchthaven waar we moeten overstappen op een vliegtuig naar Nieuw-Zeeland. De afgelopen dagen hebben we nog volop mogen genieten van de hectiek van Zuid-Oost Azië, ons eerste vliegtuig vertrok vandaag vanuit Hanoi dus we zijn en aantal dagen voor vertrek alvast die kant op gegaan om Hanoi te bekijken. Een groter contrast met hoe Nieuw-Zeeland (als het goed is) gaat zijn kun je je waarschijnlijk niet bedenken. Met Bangkok nog vers in ons geheugen hadden we eigenlijk niet verwacht dat we Hanoi heel leuk gingen vinden, wij dachten dat het allemaal ‘same, same’ zou zijn, maar aan de andere kant vonden we toch ook dat we Hanoi niet konden overslaan. En gelukkig maar, want we worden er goed in, die steden bekijken. Of is Hanoi gewoon ook een hele leuke stad? Het zal het laatste wel zijn!
Hanoi is een vrij compacte stad waarbij bijna alles op loopafstand vanaf ons hostel te bereiken was. Daarbij hadden we mazzel met het weer, het was wel warm, plakkerig en zweterig, maar niet zo ontzettend blafheet. Daardoor had je ook gewoon de mogelijkheid om lekker te gaan lopen waarbij je af en toe getrakteerd werd op een verkoelend regenbuitje. Met een soort van planning wat we allemaal wilden zien en doen hebben we heerlijk door Hanoi gestruind. Van oud-gevangenis naar legermuseum, van vrouwenmuseum naar de Tempel van de Literatuur. En natuurlijk niet te vergeten: het mausoleum van Uncle Ho. Het meeste was mooi en indrukwekkend, alleen het bekijken van gebalsemde lijken zit ons niet mee. De Russen zijn kennelijk heel goed in het onderhouden van gebalsemde lichamen, waardoor de Vietnamezen voor het conserveren van hun volksheld Ho Chi Minh de Russen nodig hebben. Dit betekent dat Uncle Ho voor twee maanden in het jaar op vakantie gaat naar Moskou. Laat dat nu toevallig precies vanaf ‘ergens’ in september en de gehele maand oktober zijn. We hadden ergens nog stille hoop dat hij er zou zijn, want de medewerkers in het hostel hadden nog geen bericht gekregen dat hij weg was (we hadden ons dit keer echt goed voorbereid), maar één blik op de niet bestaande rij bij het mausoleum was genoeg om te begrijpen dat hij weg was. Lucky us, three out of three!
Voor de rest is het een leuke stad, hebben we lekker gegeten en hebben we leuke mensen ontmoet! Michelle heeft een mooie jurk aan laten meten en was Rick heel gelukkig met de bizar belegde broodjes die ze op de hoek van de straat van hostel verkochten. Michelle heeft avond aan avond gespeeld met de camera bij het Hoan Kiem Meer wat prachtig verlicht is en uitermate geschikt om te oefenen met de instellingen en Rick heeft gedurende die oefensessies staan kletsen met Vietnamese studenten die hun Engelse taalkennis willen verbeteren.
We hebben Zuid-Oost Azië in ons hart gesloten. We hebben nog lang niet alles gedaan wat we wilden, we hebben de afstanden een beetje onderschat en we wilden liever rustig aan doen en dan minder verschillende bezienswaardigheden ‘afvinken’ dan dat we alles maar voor de helft zien/ervaren. Gelukkig maar, dan blijft er tenminste nog genoeg te wensen over!
Geef een antwoord