De wekker ging echt veel te vroeg… Zeker na een slechte nacht met weinig slaap. We konden slecht in slaap komen door de kou en als we dan sliepen werden we veel wakker door gekke geluiden. Point taken, volgende keer geven we iets meer uit voor een kamer. Maar ja, die wekker ging wel af met een reden!
Om 6.55 uur scherp stonden we op de afgesproken plek te wachten op de bus samen met nog vier andere toeristen (Ja, echt! Andere toeristen! Hier zijn ze dus!). Het busje bracht ons via een prachtige route naar de ferry. De omgeving is hier al prachtig en we hebben goede hoop dat het alleen maar mooier wordt! Het einde van de route reden we vanaf het water zo’n 400 meter door een tunnel, de weg ging alleen maar omhoog en we komen weer uit bij het water, wij waren verward. Toch wel grappig wat een stuwdam kan doen. Vlak buiten de tunnel, wat in Nederland een tunnel met éénrichtingsverkeer zou zijn, was een platform vanwaar de veerboten vertrokken. Niet alle busjes gingen mee op de boot, dus al het verkeer moest eerst keren op een paar vierkante meter. Een klein verkeerschaos tot gevolg.
We hadden nog even tijd voor een bakkie bij het ene cafeetje wat op het platform zat en vonden de prijzen schrikbarend hoog. We moesten namelijk 400 lek afrekenen (!) voor een koffie en een thee, wat neerkomt op €3,-. Het erge is dat deze zin niet eens sarcastisch is bedoelt. Hadden we al verteld dat de prijzen in Albanië, op z’n zachtst gezegd, zeer schappelijk zijn? De prijzen zijn hier heel laag, het enige wat niet echt spotgoedkoop is zijn de overnachtingen. Als je het vergelijkt met Aziatische prijzen trouwens, want duur kun je het ook niet echt noemen.
De boottrip op zich was meer dan vervoer van de ene naar de andere plek. De stuwdam had er namelijk voor gezorgd dat tussen de bergtoppen een prachtig stuwmeer was ontstaan. Een beetje alsof je door de fjorden in Noorwegen (of Nieuw Zeeland) vaart, maar dan in Albanië en toch ook wel een beetje anders. See for yourself!
Toen we van de boot af kwamen stond de minibus voor het vervoer naar Valbonë klaar. Na wederom een lange rit had de chauffeur iedereen uit het busje voor de deur van het gewenste hotel/ guesthouse afgezet, behalve ons. Wij mochten de laatste vijfhonderd meter zelf lopen. We hadden ons hotel uitgezocht op locatie, het moest zo dicht mogelijk bij het begin van het pad zijn die we de volgende dag onveilig gingen maken. We hadden geleerd van de nacht ervoor en hadden meteen wat extra geld voor een kamer neergeteld. Juiste beslissing! Een Amerikaanse jongen die ‘overbleef’ in het busje, omdat hij nog geen slaapplaats had geregeld, besloot om ook dat hotel maar te pakken. Zo hebben we samen in de koele berglucht in de zon, met de waanzinnig mooie omgeving, nog even heerlijk zitten relaxen om ons op te maken voor de dag erna…
Albanië – Uitzicht vanaf balkon
Wederom weer genoten van de 2 reisverslagen.
?