Het contrast had niet groter kunnen zijn. We werden ‘s ochtends 17 januari voor het eerst weer op Nederlandse bodem wakker en wat denk je….? SNEEUW!!! Moesten ineens onze wandelschoenen weer aan. Koud, maar met een stralend blauwe hemel en een heerlijk zonnetje. Nou vooruit, zo is de kou niet erg.
Hoi Michelle (en Rick),
Ook voor ons, de lezers, is het erg jammer dat jullie reis er nu op zit. Nu moet ik in de pauze op mijn werk (bij Visma) jullie leuke reisverhalen missen. Ik vind het altijd erg leuk om reisverhalen van mensen die ik ken te lezen. Zoals ik al eerder tegen je zei, zullen dit herinneringen zijn die je nooit meer zult vergeten en waar je over lange tijd nog dagelijks met een glimlach aan terugdenkt of over verteld. Zo is het ook met ons Zuid-Afrika-avontuur geweest! Te denken dat dit al bijna 10 jaar geleden was en ik me elke activiteit nog precies herinner. En als wij (of 2 van de 3 kinderen) het even niet meer weten, is de blog ons geheugensteuntje. En dan maar hopen dat dementie nog langggggg wegblijft!
Groetjes, John (en Moniek, Hannah, Mare & Jonas)
Wat een onwijs leuke reactie! We lazen tijdens de reis al vaak weer even terug, gewoon omdat het leuk is. Ik denk zomaar dat dat inderdaad vaker gaat gebeuren. Al is het maar om de details weer even terug te halen. Fijn om te horen dat het allemaal nog zo vers in je geheugen zit, ik hoop dat dat bij ons ook zo gaat.
Doe ze de groetjes bij Visma!