Na Copacabana in Bolivia besloten we naar Arequipa in Peru te gaan. Daarvoor moesten we weer terug de grens over richting Puno. We wilde vanaf Puno verder richting Arequipa, maar dat ging deze keer gemakkelijk. De propper in de bus had een ticket voor ons. De taak van de propper is om de bus zo vol mogelijk te krijgen. Dat houdt in dat hij tijdens het langsrijden heel hard de plaats van bestemming brult. Puno, Puno, Puno, Puno, Punooooooooooooooooooooo. Hij had een ticket voor ons voor een redelijke prijs dus zaten we even later tussen de locals in de bus van Puno naar Arequipa.… Lees meer
Categorie: Onderweg (Pagina 3 van 8)
Een nachtelijke busrit van zeven uur bracht ons in allervroegte in Puno liggend aan ‘s werelds hoogste meer, Lake Titicaca. Althans, we dachten dat het het hoogste meer van de wereld was, het bleek echter het hoogste meer ‘waar commerciële boten op varen’ te zijn, detail, er zijn minimaal 2 dozijn meren ter wereld welke hoger liggen. Alle vroegte, want het was zelfs zo vroeg dat we de zon hebben zien opkomen vanuit het meer. Dat was niet alleen erg mooi, maar het werd ook meteen duidelijk waarom de Inka’s dit meer de geboorteplaats van de eerste Inca, Manco Capac – zoon van de zon, noemen.… Lees meer
Na onze overwinning op de Inca Trail in drie dagen hadden we als bonus nog een extra dag om Machu Picchu te bezoeken. Voordeel van het slapen in Agua Callientes is dat je al om zes uur Machu Picchu in kan, in plaats van om zes uur aan het laatste uur lopen te beginnen.
Tijdens het gezamenlijke diner hebben we als groep besloten om de eerste bus, die om 5:30 uur vertrekt, te nemen richting Machu Picchu om, in alle betrekkelijke rust en stilte, Machu Picchu van binnen te bekijken. De wekdienst van het hotel maakte ons wakker om 4:45 uur, om vervolgens buiten het zachte tikken van de regen te horen op ons zolderraam.… Lees meer
Onze gids Miguel had een goed idee voor vandaag. Als we nu eens dusdanig vroeg opstaan dat we als eerste van alle wandelaars vertrekken, dan hebben we het wandelpad voor onszelf. De derde dag van de trail zijn er namelijk langs de route weer veel mooie Inca bouwwerken te zien en het is natuurlijk wel zo leuk om die plekken te kunnen bezoeken zonder dat er hordes mensen op die plekken voor je neus staan. De groep had daar wel oren naar. De gevreesde tweede dag zit erop, we voelen ons allemaal nog steeds fit en er zijn amper puntjes, dus laten we ervoor gaan.… Lees meer
Tijdens de briefing werd het ons al verteld. Dag 2 gaat zwaar worden. Maarrrr… als je dag 2 achter de rug hebt heb je zo’n 70% van de effort geleverd. Feit dat ik dit nu schrijf betekent dat we het hebben overleefd.
Gisteravond tijdens happy hour werden we getrakteerd op vers gepopte popcorn, thee en biscuitjes met boter (hmmm, net als vroeger!), wat een feestje! Aansluitend met onze buiken nog vol van de koekjes en popcorn werd het diner geserveerd. Wederom een feestmaal. Tijdens dat feestmaal werd nogmaals het plan van de tweede dag doorgesproken. Het plan: In 9km zo’n 1115m stijgen en de hoogte van het beginpunt is 3100m.… Lees meer
Het is bijna ‘happy hour’, een uur wat volgens ons iedere dag op een ander tijdstip zal zijn. Dat kan ook niet anders, want we zullen iedere dag op een ander tijdstip bij onze campsite aankomen. Happy hour betekent eigenlijk gewoon snacktime. Iedereen is veilig en wel aangekomen, dus een mooi moment om met elkaar de dag door te spreken.
Gisteren werden we om 10.00 uur ’s ochtends al verwacht op het kantoor van Wayki Trek, de maatschappij waar wij de Inca Trail hebben geboekt. We kregen een briefing van een uur wat we precies konden verwachten en een uitleg wat we allemaal mee moesten nemen en een kennismaking met onze gids en medewandelaars.… Lees meer
Deze keer maak ik van de mogelijkheid gebruik om eens een stuk te schrijven op de website van Rick en Michelle. Ik ben Thijs, 33 jaar en ik reis een paar weken met ze mee.
Reizen = jagen
Reizen lijkt eigenlijk erg op jagen ben ik achter gekomen na een week met Rick en Michelle te zijn opgetrokken. Het is een constante jacht naar eten, een slaapplek, gratis WiFi en Dingen Om Te Doen. Deze keer in Cusco ging het makkelijk, we hadden al een adres voor een goed(koop) hostel van een medebackpacker gekregen en het was makkelijk te vinden. Zo was direct de jacht op een slaapplek en WiFi gelukt.… Lees meer
Na de PMG en het bijbehorende Nationale Park hebben we de volgende dag de bus naar Huacachina genomen. Dit is een oasedorp midden in de woestijn. En als ik zeg woestijn, dan bedoel ik ook woestijn zoals je je als kind voorstelde. Dus zand, bergen met zand en zover het oog reikt zand. Had ik al gezegd dat echt overal waar je keek zand was? Wat een gaaf gezicht! In die zandvlakte gingen we rondscheuren met een buggy. En ik kan je vertellen dat daarna overal waar maar zand kon zitten ook zand zat… echt overal. Maar het was het waard.… Lees meer
Een nieuw werelddeel betekent niet alleen een nieuwe taal, nieuwe gebruiken en nieuw eten, maar ook een nieuwe reisgenoot. Jeeej, Thijs komt ons opzoeken!
Na onze aankomst op het vliegveld van Lima hebben we en halve nacht op Thijs moeten wachten. Dat betekende slapen in een hoekje van het vliegveld om uiteindelijk toch maar een zachte bank van een restaurant op te zoeken om daar te hangen zonder wat te bestellen. Na vijf uur wachten konden we het niet meer aan. Thijs zou namelijk over 15 minuten landen en dus gingen we alvast in de aankomsthal wachten om hem direct op te vangen.… Lees meer
Na een paar relaxdagen en een dag überluxe gechilld te hebben was het tijd voor cultuur, een hoe… Paaseiland!
Onze vlucht vertrok om 2.00 uur ‘s nachts vanaf Mo’orea en 5 uur later zouden we om 12.00 uur ‘s middags landen op Paaseiland. Aangezien we niet echt lekker slapen op vliegvelden en in vliegtuigen was het een korte en rare nacht. Ook Paaseiland behoort tot Polynesië en gelukkig heeft Paaseiland de ontvangst met bloemenslinger dit keer goed gemaakt!
Bij ontvangst op het vliegveld werden we ook meteen met de neus op de feiten gedrukt; de Spaanse taal zijn we nog niet machtig.… Lees meer