Toch wel leuk hoe snel je aan dingen went. Hadden we in Beijing nog een beetje moeite met een taxi, zo gaan we in Phnom Penh de hele dag de stad op en neer achterin een tuk tuk. Het is ons favoriete vervoermiddel omdat het overdag te veel moeite is om meer dan een kilometer te lopen en je in die tuk tuk een (zij het warm) briesje vangt. De reisgids gaf het al aan, de koudste maand januari heeft in Phnom Penh een gemiddelde temperatuur van 26 °C, dus je kunt je voorstellen hoe warm het in juli is. De combinatie temperatuur met zo nu en dan een korte maar krachtige regenbui maakt dat het klamwarm is en overal direct aan vast plakt. Dat is dan toch even wennen als Hollanders zijnde!
De stad Phnom Penh was toch wel een cultuurshock, we beseffen ons nu pas dat de landen die we inmiddels al hebben bezocht tijdens onze reis nog allemaal heel makkelijk en schoon waren. Met name verder kijken dan de combinatie tussen een onderontwikkeld land met veel toerisme vonden we in het begin lastig. Tussen de oude en vervallen gebouwen verrijzen nu mooie gebouwen met schreeuwende lichtreclames en in de oude gebouwen zelf zitten ongure bars waar de jonge meiden in schaarse kleding en hoge hakken zit te wachten op een oudere westerse man met geld. Op straat roepen de tuk tuk chauffeurs met een lach op hun gezicht ‘to the killingfields?’ alsof ze het over een kermis hebben, in de hoop dat ze je er naartoe mogen brengen en ze aan je kunnen verdienen. Het druist in tegen je principes.
Nu we hier een paar dagen verblijven en we die bezienswaardigheden allemaal zelf hebben gezien begrijpen we het wat meer. Het is niet raar dat deze stad er zo uit ziet na het bloedige regime van de Rode Khmer in de jaren ’70.
We zijn een paar dagen in Phnom Penh geweest omdat we vanaf hier ons visum voor Vietnam konden regelen en moesten wachten. We hebben dus lekker overal de tijd voor genomen.
Op aanraden van Pauline hebben we de groepstours links laten liggen en zijn we éérst naar het Tuol Sleng genocide museum (een school omgebouwd tot gevangenis onder de Rode Khmer) geweest vóórdat we naar de Killingfields van Choeung Ek gingen. Thnx voor de tip Pauline! Je had helemaal gelijk. Het was zó indrukwekkend dat er eigenlijk geen woorden voor zijn. Schokkend detail: op de weg naar de uitgang bij het genocide museum zaten een aantal overlevenden waar je mee op de foto kon…
Daarnaast hebben we geslenterd over de boulevard, het koninklijk paleis bezocht, de tourist uitgehangen en zijn we uit eten geweest in enkele van de vele westerse restaurants. Morgen brengt de bus ons verder. Hopelijk naar een plek die meer lijkt op het authentieke Cambodja dan we tot op heden hebben mogen ervaren in Phnom Penh.
Geef een antwoord