Na gereisd te hebben met de trein, vliegtuig, tuktuk en benenwagen was het voor de reis naar Battambang de beurt aan de mini-van. Het zou een reis worden van zo’n zes uur met een tussenstop voor eten. Na een klein uur rijden hadden we dan eindelijk de stad (beter gezegd winkelstraat) verlaten en begonnen de diverse rijstvelden en bossen zich op te werpen langs de weg. Niet veel later ging onze eerst rit met de mini-van mis. Iets met voorrang hebben, voorrang nemen en voorrang krijgen. De bestuurder van de mini-van en de andere auto waren het niet eens over de voorrangvraag, waardoor we met lichte blikschade langs de weg eindigde. Waar we in Nederland voor zo’n kras hooguit 10 minuten bezig zijn met het invullen van het schadeformulier is dat hier in Cambodja natuurlijk anders. Eerst neem je als bestuurder zo’n 15 minuten tot 20 minuten de tijd om de andere bestuurder te wijzen op zijn ó zó stomme fout. Als dat blijkbaar niet lukt, dan probeer je met heel boos worden om je gelijk te halen. Na ruim een half uur elkaar voor van alles te hebben uitgemaakt, stapten beide bestuurders in de auto en reden zonder gegevens uit te wisselen (althans, het is ons niet opgevallen) door te rijden. Heel raar… maar gelukkig voor ons niet te veel schade en vertraging.
Uiteindelijk zijn we aan het begin van de middag aangekomen in Battambang en ingecheckt in ons hotel. Nadat we ons hadden geïnstalleerd zijn we een kort rondje gaan lopen en tot onze opluchting zijn we er achter gekomen dat dit toch veel gezelliger en gemoedelijker aandoet dan Phnom Phen. Bij ons hotel zat een Franse jongen te wachten op de tuktukchauffeur om richting de Killing Caves te gaan. Omdat dit ook op ons programma stond konden we mooi de kosten van de tuktuk delen en zijn we met z’n drieën richting de Killing Caves en batcaves gereden. Na het bezoek aan de Killing Fields viel de vibe in de grotten toch wel wat tegen, wat misschien kwam het door het gebrek aan een audiotour (de audiotour van de Fields was echt fantastisch, audiotour is de uitvinding van deze reis!) of door die meneer die per se met ons mee moest wandelen naar boven voor $3 per persoon en vervolgens zelf vond dat ie wel $10 kon pakken want hij had ‘geen wisselgeld’ (het ging allemaal sneller dan we doorhadden). Daarna zijn we doorgelopen naar de batcaves. Van te voren had onze tuktukdriver al gezegd dat er tegen zonsondergang miljoenen vleermuizen uit de grotten zouden komen. Zoals een goed toerist betaamd namen we de ‘miljoenen’ met een korreltje zout, maar na onze eerste aanblik vanaf de berg was er geen woord aan gelogen. Het was een continue stroom van vleermuizen welke op een gegeven moment zwarte wolken vormde in de lucht! Toen we zo’n 20 minuten later beneden aan kwamen was er nog steeds een stroom vleermuizen die uit de grot vloog. Prachtig om te zien.
De volgende dag besloten we om toch maar toe te geven aan toeristenval de bamboetrein. Dit is een ritje op een vlot gemaakt van bamboe die wordt neergelegd op 2 paar wielen welke worden aangedreven door een brommermotor en een voortdurend slippende v-snaar. De rit op de bamboetrein duurde ongeveer 10 à 15 minuten tot een ‘dorpje’ en was eigenlijk best een superleuke beleving. Iedere tegenligger die we tegenkwamen werd geholpen om hun trein uit elkaar te halen (in 10 seconden gedaan) en juist weer in elkaar te zetten. Ondertussen razen we door het landschap met links en rechts rijstvelden achter iets te hoge bosschages. Helaas is aan het einde van de lijn (de helft van het heen-en-weertje) een klein dorpje waar je direct wordt onthaald door kinderen en moeders welke de ‘mooiste’ handelswaar aanbieden voor ‘kleine’ prijsjes. Vluchtend vonden we snel een weg om het echte dorp in te gaan en iets mee te krijgen van een Cambodjaanse gemeenschap, inclusief ziekenhuis (hangmat onder een afdak waar ook handig het infuus aan gehangen kan worden).
‘s Avonds kwamen we er achter dat een slippende V-snaar niet alleen herrie maakt, maar blijkbaar ook olie rondschiet over het treintje. Gevolg is dat Michelle haar korte broek van achteren een heel mooi patroon heeft gekregen. We moeten dus op zoek naar een nieuwe broek die niet maatje Aziatisch meisje is, hard to find…
Morgen staat de boottocht naar Siem Reap op het programma. Zes uur lang opgesloten in een bootje met locals, kippen en wie weet wat nog meer.
Geef een antwoord