Reisverhalen

Auteur: Rick (Pagina 2 van 5)

Bogotá

Ons startpunt van ons laatste land, onze laatste vier weken. En we zijn ook weer terug op het noordelijk halfrond! In theorie betekent dat winter, in de praktijk doen ze niet zo erg aan seizoenen in Colombia. Het begin van het einde van onze reis, maar niet voordat we hebben genoten van anderhalve dag Bogotá. En genoten hebben we!

Het hostel ligt op de rand van het zakendistrict en de wijk waar de Spanjaarden Bogotá hebben gesticht, La Candeleria. Niet de mooiste wijk, niet de wijk met de meeste reuring, maar een goede wijk om tourtjes te doen en diverse musea te bezichtigen.… Lees meer

Star Wars

Wat een ervaring! De première van Star Wars in een zaal met publiek dat zo meeleeft. Gejoel, geklap en geschreeuw bij ieder moment van herkenning. Superervaring bij een superfilm!

Star WarsLees meer

Meep meep in de jeep

Bovenaan onze, en van vele anderen, lijst met things-to-do in Bolivia staat de Uyuni Salt Flats. Dit zijn de restanten van een oud en opgedroogd meer wat een zoutlaag heeft achter gelaten van ruim en meter dik. De meeste mensen beginnen in Uyuni en maken dan een meerdaags rondje, maar wij hoorden dat het ook mogelijk was om te beginnen in Tupiza. Voordeel daarvan is dat het voordeliger is, de tour duurt een dag langer én dat je eindigt met het mooiste van de tocht: de Salt Flats. Na een korte ontmoeting met onze autogenoten Harvey en Emily tijdens de start van het paardrijden de vorige dag deden we ons voorstellende vandaag een stuk uitgebreider.… Lees meer

Tupiza

Na vliegtuig, auto, tuktuk, bus, boot, taxi hebben we het gevoel dat we nog een soort vervoermiddel niet hebben gehad deze reis: ons laten voort sjouwen door een lastdier. Tijd voor paardrijden in het wilde westen van Tupiza.

Voor Michelle was het niet zo lang geleden dat ze op een paard heeft gezeten, maar voor Rick was het al snel zo’n 20 jaar geleden en hoopte hij dat het minimaal nog twintig jaar zou duren. Niet dat Rick tegen het paardrijden op zag, maar het paard staat in het lijstje van favoriete dieren bij Rick ergens net boven de naaktslak (de landvariant, onder water zijn ze vet cool!).… Lees meer

De stad van onze vrouwe der vrede

Met zo’n naam zou je toch denken dat La Ciudad de Nuestra Señora de La Paz een vreedzame en veilige plek zou zijn om naartoe te gaan. Totdat je de Lonely Planet openslaat en begint te lezen. Een kleine selectie uit de waarschuwingen:

  • Walk in groups
  • Take cabs after 8pm
  • Be aware of strangers
  • Avoid El Alto, the cementry and higher neighbourhoods during night due to violant robberies
  • Do this nice tour or hike, but do it in groups due to violent robberies.

Of te wel: “Welkom in La Paz”.

Nu hanteren wij de Lonely Planet meer als leidraad, dus hebben we geprobeerd om toch te genieten van de stad.… Lees meer

Lake Titicaca

Een nachtelijke busrit van zeven uur bracht ons in allervroegte in Puno liggend aan ‘s werelds hoogste meer, Lake Titicaca. Althans, we dachten dat het het hoogste meer van de wereld was,  het bleek echter het hoogste meer ‘waar commerciële boten op varen’ te zijn, detail, er zijn minimaal 2 dozijn meren ter wereld welke hoger liggen. Alle vroegte, want het was zelfs zo vroeg dat we de zon hebben zien opkomen vanuit het meer. Dat was niet alleen erg mooi, maar het werd ook meteen duidelijk waarom de Inka’s dit meer de geboorteplaats van de eerste Inca, Manco Capac – zoon van de zon, noemen.… Lees meer

Machu Picchu en de laatste dagen Cusco

Na onze overwinning op de Inca Trail in drie dagen hadden we als bonus nog een extra dag om Machu Picchu te bezoeken. Voordeel van het slapen in Agua Callientes is dat je al om zes uur Machu Picchu in kan, in plaats van om zes uur aan het laatste uur lopen te beginnen.

Tijdens het gezamenlijke diner hebben we als groep besloten om de eerste bus, die om 5:30 uur vertrekt, te nemen richting Machu Picchu om, in alle betrekkelijke rust en stilte, Machu Picchu van binnen te bekijken. De wekdienst van het hotel maakte ons wakker om 4:45 uur, om vervolgens buiten het zachte tikken van de regen te horen op ons zolderraam.… Lees meer

Actief Peru

Na de PMG en het bijbehorende Nationale Park hebben we de volgende dag de bus naar Huacachina genomen. Dit is een oasedorp midden in de woestijn. En als ik zeg woestijn, dan bedoel ik ook woestijn zoals je je als kind voorstelde. Dus zand, bergen met zand en zover het oog reikt zand. Had ik al gezegd dat echt overal waar je keek zand was? Wat een gaaf gezicht! In die zandvlakte gingen we rondscheuren met een buggy. En ik kan je vertellen dat daarna overal waar maar zand kon zitten ook zand zat… echt overal. Maar het was het waard.… Lees meer

Peru = Thijs

Een nieuw werelddeel betekent niet alleen een nieuwe taal, nieuwe gebruiken en nieuw eten, maar ook een nieuwe reisgenoot. Jeeej, Thijs komt ons opzoeken!

Na onze aankomst op het vliegveld van Lima hebben we en halve nacht op Thijs moeten wachten. Dat betekende slapen in een hoekje van het vliegveld om uiteindelijk toch maar een zachte bank van een restaurant op te zoeken om daar te hangen zonder wat te bestellen. Na vijf uur wachten konden we het niet meer aan. Thijs zou namelijk over 15 minuten landen en dus gingen we alvast in de aankomsthal wachten om hem direct op te vangen.… Lees meer

Rapa Nui

Na een paar relaxdagen en een dag überluxe gechilld te hebben was het tijd voor cultuur, een hoe… Paaseiland!

Onze vlucht vertrok om 2.00 uur ‘s nachts vanaf Mo’orea en 5 uur later zouden we om 12.00 uur ‘s middags  landen op Paaseiland. Aangezien we niet echt lekker slapen op vliegvelden en in vliegtuigen was het een korte en rare nacht. Ook Paaseiland behoort tot Polynesië en gelukkig heeft Paaseiland de ontvangst met bloemenslinger dit keer goed gemaakt!

Bloemenslingers!

Bij ontvangst op het vliegveld werden we ook meteen met de neus op de feiten gedrukt; de Spaanse taal zijn we nog niet machtig.… Lees meer

« Oudere berichten Nieuwere berichten »

© 2024 Rick en Michelle

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑