Met kleine oogjes toch nog even een berichtje maken voor de website. We zijn moe, niet in de laatste plaats omdat reizen ook gewoon hard werken is, maar voornamelijk omdat we vanochtend achterlijk vroeg op zijn gestaan om de zonsopgang bij Angkor Wat te aanschouwen. Alsof dat plan al niet fanatiek genoeg was ging de wekker nog een stukje eerder omdat we het ook nog eens een goed idee vonden om er naartoe te fietsen. Dat spaart toch weer een paar dollar uit op een tuktuk, en zo vroeg is het toch nog niet zo warm en is het vast prima te doen (en dat was ook zo gelukkig!).… Lees meer
Auteur: Michelle (Pagina 6 van 7)
Beijing… de stad die blijft verwonderen. Wow, wat hebben we het daar naar ons zin gehad! Gisterochtend zijn we in alle vroegte vertrokken naar het vliegveld om vanaf daar via Hong Kong naar Cambodja te vliegen. Zó vroeg dat we voor het eerst deze reis een taxi moesten nemen omdat het openbaar vervoer nog niet op gang was. Iets wat we op een of andere manier niet hebben ‘gedurfd’. We stappen zonder blikken of blozen een restaurant in waar alleen maar zeer luidruchtige en vervuilende Chinezen zitten waar alle menu’s alleen in Chinees te verkrijgen zijn in de hoop dat we iets lekkers uitkiezen (tot nu toe telkens goed gekomen), we vinden zonder kleerscheuren uit hoe alle openbaar vervoer systemen werken, we hebben zelfs al dingetjes op markten gekocht waar je moest afdingen met als gevolg dat we 50% van de prijs af hebben gepraat (we zullen ongetwijfeld nog te veel hebben betaald), maar een taxi instappen durven we niet.… Lees meer
We zijn inmiddels al een paar dagen in Beijing en wellicht is het opgevallen dat we nog steeds geen blogbericht hadden gemaakt. Dat kwam simpelweg omdat er zó veel te doen is, in zo weinig tijd, en we het zó ontzettend naar ons zin hebben dat we bijna geen tijd hebben om een blogbericht te schrijven!
Ok, begrijp ons niet verkeerd, Mongolië was mooi… maar Beijing is fantástisch!
We zijn vrijdag aangekomen met de trein, wat voor het eerst een Chinese trein was op onze route. We hebben eerder telkens Russische treinen getroffen, maar we weten nu dat we onszelf daar gelukkig mee mogen prijzen.… Lees meer
Een beetje warm en vies zitten we in een guesthouse in Ulaanbaatar. Sinds we uit de trein zijn gekomen heeft het guesthouse zeer beperkt water en áls het al water heeft is het natuurlijk koud. Op dit moment stroomt er water uit de kraan dus hebben we even een keteltje water op het kookplaatje gezet zodat we ons zometeen toch met warm water kunnen wassen. Een koude douche lokt niet erg aan, zó warm is het nu ook weer niet buiten.
Wij zijn de enige gasten in dit guesthouse, en buiten het watergebeuren om (het hele blok heeft geen water vanwege het vervangen van de leidingen dus daar kunnen ze niet zoveel aan doen) snappen we eigenlijk wel waarom het verder leeg is.… Lees meer
Poei dat is even wennen: Van koud en regen naar 30 graden en volle zon! Welkom in Иркутск (Irkoetsk).
Wij hebben de laatste dagen ons best gedaan om ons het cyrillische alfabet eigen te maken. En wat blijkt? Als je met de moeite van een vijf jaar oud kind eindelijk het woord hardop hebt uitgesproken, dan lijkt het woord ook nog ergens op. De vertaling van de letters hebben we proberen te maken van het rittenschema van de trein wat in cyrillisch en Latijns alfabet wordt weergegeven.
We kunnen vandaag in Irkoetsk geen cyrillisch bordje of uiting voorbij lopen om het eerst even te proberen uit te spreken.… Lees meer
Drs. P (R.I.P.) heeft Omsk nooit weten te bereiken, maar wat ons betreft hij heeft niets gemist. Misschien had dat iets te maken met de regen.
Trojka hier trojka daar, de trein naar Irkutsk staat al klaar.
Jaaaa! Daar stond ie: Trein 70 (voor de kenners, het was niet de ‘echte’) in z’n volle glorie! Klaar om ons voor het eerste TSE gedeelte naar Omsk te brengen.
Toch wel kriebels in de buik want het is niet een alledaagse manier van reizen voor ons. ‘Wie zal er nog meer in onze coupé slapen?’ ‘Hebben we wel voldoende noodles gekocht?’ ‘O shit, vergeten een toiletrol mee te pikken uit het hostel.’ ‘Heb jij de tickets eigenlijk binnen handbereik gepakt?’ Om maar even een kleine greep te pakken uit al die gedachten.
Bij binnenkomst in onze coupé zaten er al drie mensen.… Lees meer
3 dagen, 6 uur en 55 minuten tot vertrek. Nog steeds een beetje onwerkelijk toch wel! Wat neem je mee? Eerst lijkt het onmogelijk, maar inmiddels weten we dat je eigenlijk helemaal niet zoveel nodig hebt.
Een kleine 12 kilo per persoon (die tas is zelf ook al heel zwaar hoor!) moet het gaan doen. En vanaf nu mag er écht niets meer bij verzonnen worden!
