Na Copacabana in Bolivia besloten we naar Arequipa in Peru te gaan. Daarvoor moesten we weer terug de grens over richting Puno. We wilde vanaf Puno verder richting Arequipa, maar dat ging deze keer gemakkelijk. De propper in de bus had een ticket voor ons. De taak van de propper is om de bus zo vol mogelijk te krijgen. Dat houdt in dat hij tijdens het langsrijden heel hard de plaats van bestemming brult. Puno, Puno, Puno, Puno, Punooooooooooooooooooooo. Hij had een ticket voor ons voor een redelijke prijs dus zaten we even later tussen de locals in de bus van Puno naar Arequipa. Het landschap waar we door reden was prachtig en wreed tegelijk. Heel droog, heel veel rode rotsen, heel veel woestijnachtige hoge bergen en diepe dalen. De films in de bus waren keiharde actiefilms (met name het geluid). Dat vond ik nogal vreemd wat er zaten kinderen van 2 in de bus en oudjes van 80. Tot slot kregen we nog een uur lang en mooi verhaal over ziekten en kwaaltjes en wat je er tegen kan doen (waar die meneer gelukkig een goed middeltje tegen had). Maar ondanks alles verliep de busreis vlekkeloos.
We arriveerden in Arequipa en we trokken erop uit met onze tip voor een goed hostel, Hostal Casa del Sillar. Dat was helaas al vol, maar het hostel aan de overkant had nog kamers beschikbaar. De volgende dag gingen we toch maar naar Casa de Sillar en dat was een goede keuze. We hadden een eigen huisje in een complex dat misschien al eeuwen oud is. Arequipa is bekend om zijn mooie, witte gebouwen gemaakt van plaatselijk vulkaansteen, de Sillar. Zo is de prachtige grote kathedraal op het Plaza de Armas van dit steen gemaakt en ook ons hostel. Arequipa heeft nogal te kampen met aardbevingen. Maar ze bouwen na elke aardbeving hun stad weer op en daar zijn ze trots op. Heel veel oude gebouwen zijn herbouwd of gerestaureerd met op de gevel de vermelding van het jaartal van herbouw. Het centrum heeft een kenmerkende indeling met blokken die allemaal even groot zijn waardoor van boven een schaakbordachtige aanblik ontstaat.
Onze tweede dag in Arequipa gingen we mee met een lokale gids die ons veel over de stad heeft verteld en heeft uitgelegd waar je lekker kunt eten en drinken. Ook vertelde hij dat de stad wordt gedomineerd door het hooggebergte dat om de stad heen ligt. Met name de vulkaan El Misti springt in het oog. Je kunt deze vulkaan beklimmen maar dan moet je naar 5800 meter hoogte en dat leek ons toch iets te gortig. Wel zijn we een aantal keer lekker en een aantal keer minder lekker gaan eten in de hierna volgende dagen. Leuk en erg lekker was Hatunpa, een aardappelrestaurant die bij elk gerecht als basis een stuk of 10 bijzondere aardappelen serveerde.
Ook hebben we een beroemd klooster voor rijke vrouwen bezocht. De cellen waren groot en mooi. We kregen sterk het idee dat de voornaamste bezigheid het koken was, want elke had cel had een enorme keuken. De zusters waren bekend om hun overheerlijke koekjes en prachtige potten. Verder waren er mooie schilderijen en was het klooster gebouwd met de mooie sillarstenen die we vaker in de stad zijn tegengekomen.
Naast al het culturele willen we ook; raften. Een leuke tocht over een wilde rivier. Onze gids was uitstekend en hielp ons fantastisch. De tocht leidde ons door een mooie vallei en hoge watervallen. Leuk was ook dat we onze eigen boot terug moesten dragen. Onze 1 meter 60 lange gids wilde heel graag helpen. Maar hij kwam er achter dat de boot achter die twee boomlange Hollanders toch erg hoog was. Uiteindelijk nam hij maar de peddels over om toch iets in zijn handen te hebben.
Hierna gingen we naar één van de betere restaurants van de stad. Het restaurant kookte met originele gerechten uit de tijd van de Inca’s. De kok nam ook de tijd om de gerechten zelf toe te lichten. We sprongen in op deze kans en we lieten het ons goed smaken. Er werden ook foto’s gemaakt van ons en van de gerechten. Dus we sluiten niet uit dat we binnenkort in een Peruviaans kookboek staan.
We aten al om drie uur, maar de maaltijd was zo overvloedig dat we het ’s avonds met een soepje af konden. We gingen vroeg naar bed want de volgende dag wachtte het hoogtepunt van Arequipa; de enorme Colca Canyon. De Colca Canyon is een van de grootste en diepste kloven ter wereld. Hij kan zich meten met de Grand Canyon in Amerika. Op de weg naar deze Canyon toe reden we door een tunnel die zo vol stof stond dat het zicht 1,5 meter was. Gelukkig wist de chauffeur de weg. Het uitzicht op de kloof is adembenemend mooi, zeker als er Condors in vliegen. Condors zijn een van de grootste vogels ter wereld en heel indrukwekkend om van zo dichtbij te kunnen zien. Aan het einde van de rit ontmoeten we onze gids en de rest van onze groep. Na een korte introductie daalden we drie uur af in de kloof. Er waren wat ouderen bij maar dat weerhield onze gids er niet van om met de voorsten af te dalen. We ontmoetten onderweg een hele aardige Spanjaard die toevallig dezelfde bus en vliegtuig als ik had geboekt. Snel maakten we de afspraak samen te reizen. Na nog 3 uur gelopen te hebben kwamen we bij onze eindplaats. Een oase in de kloof met prachtige palmbomen. ‘s Avonds volgde het avondeten en het moet gezegd… dit was werkelijk niet te eten. De soep was zouter dan de Noordzee. Ook het hoofdgerecht was in de zoutpot gevallen en bevatte de spannende combinatie van rijst, pasta en aardappelen. Na het eten drukte de gids ons op het hart om 5 uur ‘s ochtends echt beschikbaar te zijn de volgende dag om de kloof weer uit te lopen. Om vijf uur stonden alle toeristen klaar maar de gids was nergens te bekennen. Die kwam uiteindelijk een kwartier later en toen konden we zonder ontbijt het dal weer uitklimmen. Gelukkig hadden we chocola en fruit meegenomen naar beneden. Want die kwamen tijdens de drie uur durende beklimming goed van pas. Af en toe moesten we opzij voor de ezels die de mensen die te lichtvaardig aan deze tocht begonnen waren mee omhoog namen. Dat waren er nog heel wat zo bleek. De tocht omhoog viel inderdaad niet mee maar was toch goed te doen. Ook ging het nu echt beter met Michelle die eigenlijk toch een beetje aan het kwakkelen was geweest sinds Isla del Sol in Bolivia. We genoten nogmaals van het uitzicht en de prestatie toen we boven de kloof waren gekomen.
Na een prima ontbijt volgde een nieuwe teleurstelling. Wij werden gescheiden van de groep. Wij moesten met een andere bus mee omdat we er anders niet bij pasten. Later kwamen we erachter dat ook de thermische baden aan ons neus voorbij zouden gaan door de verandering van bus. We reden nogmaals naar het uitzichtpunt met de Condors. En vandaag lieten ze zich ook van dichtbij zien dus dat was een meevaller. Maar toen we teruggereden werden naar Arequipa werden we zomaar in de stad gedropt en niet naar het hostel terug gebracht. We hadden daar niet op gerekend. We hebben geprobeerd de chauffeur op andere gedachten te brengen maar opbouwende kritiek zijn de Peruvianen niet zo goed in. Zo eindigde de toer door een prachtig gebied met een tegenvaller doordat hij gewoon slecht georganiseerd was.
Toen kwam het moment voor mij om afscheid te nemen wel erg dichtbij. We gingen ‘s avonds enorm lekker uit eten in Restaurant Zig Zag.
De volgende dag nog 1 keer een rondje gelopen door de stad en daarna naar het busstation. Rick en Michelle, ik ben echt enorm jaloers dat jullie nog 2 maanden door mogen op jullie prachtige reis. Voor mij zit het er vanaf hier op. Nog even terug naar Lima en dan door naar Amsterdam. Heel veel plezier en hou ons lekker op de hoogte met jullie verhalen en foto’s!
Geef een antwoord